یکی از فرضیات جدید اشاره می کند که خواب ، مغز را از پروتئین های سمی ای که طی روز تجمع می یابد ، نجات می دهد.و مطالعات جدید یافته است که اگر به میزان کافی ، خواب نداشته باشیم در خطر زیاد بیماریهای قلبی عروقی و بیماری دیابت نوع دو و ناهنجاریهای عصبی مانند پارکینسون هستیم .
به گزارش بهداشت نیوز:خواب سالم کمک میکند تا اطلاعاتی را که طی روز یاد میگیریم بهتر به خاطر بسپاریم . همه ما میدانیم اگر بخواهیم آنچه را که در طول روز آموخته ایم به خاطر بسپاریم ،بهتر است در طول شب یک خواب خوب داشته باشیم و به رغم درک دقیق دانشمندان مبنی بر آنکه ، حافظه ما وابسته به اتصالاتی است که ساختمان آن بین سلولهای عصبی در مغز قرار دارد مشخص نیست چگونه خواب نقش مهمی برای محکم کردن آن معلومات ایفا میکند ..
اکنون دو مطالعه جدید ، دلایلی بیولوژیک را برای تفسیر این سخن قدیمی دارند: (مادامی که بخواهیم یادآوری کنیم ما نیازمند خواب برای فراموشی هستیم)
یکی از فرضیات جدید اشاره می کند که خواب ، مغز را از پروتئین های سمی ای که طی روز تجمع می یابد ، نجات می دهد.و مطالعات جدید یافته است که اگر به میزان کافی ، خواب نداشته باشیم در خطر زیاد بیماریهای قلبی عروقی و بیماری دیابت نوع دو و ناهنجاریهای عصبی مانند پارکینسون هستیم .
اکنون دو مطالعه در دانشگاه ویسکونسین و جان هاپکینز، فایده دیگری از خواب را کشف کرده اند و اشاره می کنند که خواب ، حافظه ما را دسته بندی می کند و درسهایی را که طی بیداری یاد گرفته ایم به طور دقیقی تثبیت می کند . این فرضیه، توازن سیناپسی است و جدید هم نیست و محققان از دانشگاه ویسکونسین، این نظریه را طی ده سال گذشته تکامل داده اند . آنها تصور میکنند که خواب به مغزهای ما اجازه میدهد اتصالاتی را که بین سلولهای عصبی در بیداری ایجاد شده است ، کمتر کنند تا حافظه ما وضوح بیشتری داشته باشد.
همین که ما با چیزهای جدید مواجه میشویم مغزهای ما اتصالاتی را که نقاط سیناپس عصبی نام دارد، می سازد یا دوچندان می کند و این نقاط با سلولهای عصبی پیوند میشود.رمز کردن رفتارها و حافظه در این ارتباطات متصل با سلولهای عصبی انجام میشود و وابسته به حجم و قدرت سیناپسهاست تا پیامها را به صورت فعال برساند .دانشمندان زیست شناسی مسئول و دخیل در فرضیه توازن سیناپسها میگویند،زمان برای فرآیند ساخت این شبکه ها و سیناپسها در ساعات بیداری، بسیار اندک است.خواب فرصتی آرامبخش به مغز میدهد تا به صورت انتخابی از سیناپس هایی که طی بیداری ساخته شده است بکاهد .
دلایل بسیاری وجود دارد که سلولهای عصبی می توانند نقاط سیناپس عصبی را در برخی حالات کم کنند و این از طریق سلولهایی است که در جستجوی نقاط اتصال عصبی هستند تا آن را ببلعند ..دانشمندان دانشگاه ویسکونسین اکنون بیش از یک نشانه ، برای فرضیه خود دارند.در طول چهار سال گذشته دانشمندان زیست شناسی، تکه های کوچکی از مغز را در موشها در حین خواب ، تحلیل کردند . تعداد دیگری از موشها در حین بازی ، بیدار نگه داشته میشدند و تعداد دیگری موش ، بدون تحریک بیدار میماندند .دانشمندان سپس حجم و شکل تعداد 6.920 سیناپس عصبی را در طول صدها نوع مغز مقایسه کردند.
تکه های گرفته شده از موشهای خواب حاوی سیناپسهای عصبی ، به میزان 18% کمتر از حالت بیداری بود ..!!آن سیناپسهای عصبی ای که اتصال در آن کمتر میشود تا حد زیادی در اعصاب با زائده های عصبی کوچکتر دیده میشود و اینها اطلاعات را از سیناپسها میگیرند و به محور عصبی می رسانند ..در سال 2014 ،جیلیوتونونی عضو مرکز خواب و consciousness در دانشگاه ویسکونسین گفت : (هنگام بیداری، آموزش ، اتصالات و سیناپسها را در همه نواحی مغز افزایش می دهد و نیاز به نیرو و پر شدن مغز با معلومات جدید ، بیشتر میشود ، خواب به مغز اجازه می دهد تا نیروی خود را بازیابی کند و این کمک میکند تا مواردی که جدیدا کسب شده است با حافظه ادغام شود و به این ترتیب مغز میتواند روز بعد ، از نو شروع کند ).
گروه دیگری از دانشمندان بیولوژی از دانشگاه هاپکینز،موضوع را از دید دیگری مطرح میکنند .آنها ماده فلورسانت را به عنوان مارکری برای پروتئین های موجود در منطقه سیناپس عصبی در موشهای زنده تزریق کردند سپس مغز موش را در خواب بررسی نمودند . و این مطالعه کاهش میزان 20% در رسپتورهای AMPA را نشان میداد.مورد انتظار است که وقتی حجم سیناپسهای عصبی کمتر شود وسعت مارکرها هم کوچکتر گردد .سپس محققان موشها را از نظر ژنتیکی تغییر دادند.و این موشها، فاقد پروتئینی به نام Homer A1 بودند و این جهش باعث زدودن برخی گیرنده ها در سیناپسهای عصبی میشود .(هومر 1a با تحریک رسپتور synaptic AMPA receptor ، نقش مهمی در تنظیم سیناپسی دارد)
موشهای پردازش شده دقیقا مشابه دیگر موشها که از نظر وراثتی تعدیل نشده بودند ، خوابیدند . ولی برعکس موشهایی که پردازش نشده بودند و Homer A1 را داشتند ، نقاط سیناپس عصبی آنها گیرنده های سیناپسی AMPAرا نداشت.برای مطالعه تاثیرات بر حافظه ، آنها موشها را در جعبه هایی که در آن، نقطه ای الکتریکی بود قرار دادند(electrified floor panel)در آن شب برخی موشها با ماده شیمیایی پردازش شدند تا مانع نفوذ homer A1 به داخل زائده دندریتی سلول های عصبی شود .
هنگام اجرای آن در همان جعبه در روز بعد ، همه موشها از ترس، یک جا افتادند. موشی که سیناپس عصبیش کم شده بود ، باز مورد بحث قرار گرفت . موشی که مانع homer A به او داده شده بود ، روز بعد هر چند در جعبه ای متفاوت قرار داده شده بود، بار دیگر از ترس در جعبه ایستاد و توقف کرد (هرچند موشهای دیگر ،وقتی در جعبه متفاوت قرار داده میشدند ، حالت ترس نداشتند ) .
یعنی هر چه میزان رسپتور AMPA در ناحیه هیپو کمپ موشها کمتر باشد ، حافظه انها برای یادآوری گذشته بیشتر میشود.به رغم سختی درک آنچه در مغز موجودات کوچک میگذرد محققان نتیجه گرفتند که این موشها اشتباهاتشان به دلیل تشابه بین صندوقها ایجاد شده است هرچند از روز قبل، آن را به یاد داشتند ولی فقط برای آنها تمیز دادن آنچه خطرناک است ، دشوار بود . خواب ، رفتاری پیچیده است و کاملا با وظایف بیولوژیک توجیه نمیشود . بنابراین دشوار است ، مشخص کنیم که ما چرا می خوابیم .
ولی با نگاه بر تاثیر تکنولوژی جدید بر نقشهای خواب در ما میتوانیم فواید به دست اوردن یک خواب کامل را در شب بفهمیم ...تنظیم سیناپسهای عصبی که گاهی با کاستن از تعداد آنها صورت میگیرد ما را با معضلی جدی در مورد هوش و اندازه مغز مواجه میکند .آیا هر که مغز و سیناپسهای عصبی بیشتر دارد ، باهوش تر است ؟ به نظر میرسد اینطور نیست بلکه یک مغز غرس شده منظم مانند یک درخت غرس شده میوه ، شاید بتواند میوه های بیشتر و پر اب تری بدهد !نقش رویاها در دسته بندی کردن آموخته های ما ، میتواند بخشی از نقش مهم خواب در زمینه ثبت آموخته ها باشد .در مطالعاتی که ذکر شد ، مطالعات روی حیوانات انجام شده است و خواب انسان که گاهی از محدوده زمان و مکان فراتر میرود و گاهی حتی مشاهداتی از اینده دارد را در بر نمیگیرد .
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.