این راهکار باعث بهبود ترشح انسولین می شود

به گزارش بهداشت نیوز، در حال حاضر گسترش دیابت در سراسر جهان به مسئله نگران کننده ای تبدیل شده است و تحقیقات و بررسی های متعددی در رابطه با این بیماری، نحوه پیشگیری یا درمان آن انجام می شود. نتایج یک مطالعه جدید در دانشگاه فنلاند شرقی نشان می دهد که فعالیت بدنی منظم به طور قابل توجهی مشخصات متابولیت بدن را تغییر داده و بسیاری از این تغییرات با کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط است. 

محققان این پروژه تحقیقاتی بیش از هفت هزار مرد را به مدت هشت سال تحت پیگیری قرار داده و مشخص شد مردانی که دارای بالاترین رده فعالیت بدنی بودند، نسبت به مردان غیرفعال ۳۹ درصد کمتر در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ قرار داشتند.

فعالیت بدنی با سطح مجموعا ۱۹۸ متابولیت، یعنی ترکیباتی که در نتیجه متابولیسم بدن ایجاد می‌ شوند، همراه بوده و افزایش فعالیت بدنی بر برخی از متابولیت‌ های مشابهی که قبلاً با رژیم غذایی سالم مرتبط بودند، تأثیر داشت. علاوه بر این، تحقیقات مذکور نشان می دهد که افزایش فعالیت بدنی باعث بهبود ترشح انسولین می شود. 

گفتنی است طی این مطالعه در مجموع ۱۲۶۰ متابولیت از نمونه های گلوکز ناشتا شرکت کنندگان در مطالعه آنالیز شد. ارتباط فعالیت بدنی با نمودار متابولیت قبلاً به طور جامع و در چنین گروه گسترده ای مورد مطالعه قرار نگرفته است. در واقع، این پروژه، اولین مطالعه ای است که بین بسیاری از متابولیت ها و فعالیت بدنی ارتباط برقرار می کند. 

محققان ارتباط فعالیت بدنی با مشخصات متابولیت، حساسیت به انسولین، ترشح انسولین و خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ را در مردان شرکت کننده در مطالعه سندرم متابولیک در مردان (METSIM) بررسی کردند. هیچ یک از شرکت کنندگان در شروع مطالعه دیابت نداشتند. در شروع مطالعه و هشت سال بعد، پرسشنامه فعالیت بدنی بین شرکت‌کنندگان انجام شد و آنها نیز تحت آزمایش تحمل گلوکز خوراکی قرار گرفتند و متابولیت‌ های آنها از یک نمونه گلوکز ناشتا آنالیز شدند.
 این مردان بر اساس فعالیت بدنی خود به چهار دسته تقسیم شدند: آنهایی که فعالیت بدنی نداشتند، آنهایی که فقط گاهی اوقات فعالیت بدنی داشتند، کسانی که به طور منظم فعالیت بدنی داشتند اما بیش از دو بار در هفته ورزش نمی کردند و کسانی که به طور منظم حداقل سه بار در هفته به وزرش می پرداختند. لازم به توضیح است که مدت یک جلسه فعالیت بدنی حداقل ۳۰ دقیقه تعریف شده است.

نتایج نشان می دهد، فعالیت بدنی با سطح کل ۱۹۸ متابولیت همراه بوده و باعث تغییر سطح چندین لیپید به نحوی شد که با کاهش خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ مرتبط بود. محققان استروئیدها، اسیدهای آمینه، ایمیدازول‌ها، اسیدهای کربوکسیلیک و هیدروکسی اسیدها را به عنوان بیومارکرهای متابولیک کاملاً جدید مرتبط با فعالیت بدنی، شناسایی کردند.

در طول پیگیری، خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ برای مردانی که از نظر بدنی فعال‌ترین بودند، ۳۹ درصد کمتر و حتی برای مردانی که بیش از دو بار در هفته فعالیت بدنی نداشتند، در مقایسه با مردانی که غیرفعال بودند، ۳۰ درصد کمتر بود. مردانی که فعالیت بدنی خود را در طول پیگیری افزایش دادند از سطوح پایین تر گلوکز و انسولین ناشتا، و حساسیت به انسولین و ترشح انسولین بهتربرخوردار شدند.

بنابراین ارتباط فعالیت بدنی با ترشح انسولین، علیرغم مطالعات متعدد در مورد این موضوع، نامشخص باقی مانده است اما مطالعه منتشر شده اکنون تأیید می کند که افزایش فعالیت بدنی باعث بهبود ترشح انسولین می شود.

شرح کامل این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در متابولیت ها (Metabolites) منتشر شده و قابل دسترس است.
منبع: سیناپرس