آنچه که این تیپ شخصیتی را از تصمیم گیری باز می دارد

به گزارش بهداشت نیوز، به طور کلی ترس از پشیمانی، بزرگترین دشمن تصمیم گیری خوب است اما برای افرادی که دچار خودشیفتگی هستند، ترس از تصمیم گیری با  ترس ناشی از احساس شرم ترکیب می شود. باید توجه داشت که تصمیمات زیادی در زندگی هر فرد وجود دارد: تصمیماتی مانند خرید خانه، ترک شغل، ازدواج، داشتن فرزند، طلاق و ... که نیازمند اخذ تصمیمی جدی از سوی افراد است.
در این میان شخصیت‌های خودشیفته معمولا دارای عاداتی همچون خیال ‌پردازی‌، بزرگ ‌نمایی و محق بودن داشته و به ندرت احساس شرم می کنند. بیشتر این افراد احتمالاً در محیطی بزرگ شده‌ اند که در آن به آنها اجازه داده نمی ‌شد که اشتباه کرده و هر نوع اشتباه نیز آنها را در معرض تحقیر قرار می داد.
مطالعات دانیل کانمن، روانشناس مشهور و برنده جایزه نوبل در مطالعات خود به بررسی روانشناسی قضاوت و تصمیم گیری پرداخته و دریافت که ترس از پشیمانی بزرگترین دشمن تصمیم گیری های خوب است.
آدام گالینسکی روان شناس مشهور دیگر نیز در مطالعات جدید خود به بررسی ریشه های روان شناسانه این مساله پرداخت که  چرا مردم در برابر واکسن کووید مقاومت می کنند.
وی در مطالعات خود از نظریه کانمن برای توضیح اینکه چرا ما به دستورات و اجبار نیاز داریم، استفاده کرده و می گوید: بسیاری از مردم می ترسند تصمیمات بدی اتخاذ کنند زیرا تحت تأثیر روانشناسی پیش بینی شده پشیمانی قرار دارند.  وقتی انسان ها تصمیمی را شخصا می گیرند، به تجزیه و تحلیل هزینه ها و فواید آن موضوع می پردازند ولی عموما  پیامدهای بد بالقوه، بیش از احتمالات مثبت بر ذهن افراد سنگینی می کند.
گالینسکی با اعمال این منطق در دستورات واکسیناسیون، استدلال می‌کند که اجبار مواردی مانند واکسیناسیون موجب می شود مردم نگران پشیمانی پیش بینی شده نباشند زیرا آنها می توانند مسئولیت همه چیز را به عهده دولت بیاندازند.
کریس گاتری، استاد حقوق در دانشگاه واندربیلت، نظریه کانمن را در دعاوی قضایی به کار گرفت. گاتری دریافت که بیشتر افراد به دنبال تصمیماتی هستند که احتمال پشیمانی پس از تصمیم گیری را به حداقل برساند.
پشیمانی زمانی به وجود می‌آید که افراد متوجه می‌شوند که اگر تصمیم دیگری می‌گرفتند، نتایج بهتری به دست می‌آوردند. گاتری دریافت افرادی که باید بین صلح و سازش با طرف مقابل و دادگاه یکی را انتخاب کنند، سازش را ترجیح می دهند زیرا این تصمیم، احتمال پشیمانی را به حداقل می رساند. حل و فصل پشیمانی از طریق اجازه دادن به طرفین دعوی برای اجتناب از کشف این حقیقت که محاکمه ممکن است تصمیم بهتری باشد را کاهش می دهد. 
نظریه کانمن همچنین توضیح می دهد که چرا تصمیم گیری برای همه ما دشوار است. اما این ترس از پشیمانی برای افراد خودخواه و مبتلا به اختلالات خودشیفتگی، به مراتب قوی تر از دیگران است، زیرا آنها صرفاً اضطراب اشتباه کردن یا ترس از شکست را تجربه نمی کنند. آنها پشیمانی را به عنوان نوعی شرایط  تحقیر آمیز تجربه می کنند. 
به باور روان شناسان، گره خوردن به وضعیت موجود به دلیل ترس از پشیمانی به اندازه کافی دشوار است، اما پیش نرفتن به دلیل ترس از شرمساری در صورت عدم موفقیت می تواند حتی قدرتمندتر و فلج کننده تر باشد.

منبع: سیناپرس