یک باکتری کشنده برای اولین بار در خاک آمریکا یافت شده است

به گزارش بهداشت نیوز، از نظر تاریخی، این باکتری که Burkholderia pseudomallei نام دارد، عمدتاً در جنوب شرقی آسیا و شمال استرالیا دیده شده است، جایی که بیشترین موارد ملیوئیدوز هر ساله رخ می دهد، اگرچه این باکتری را می توان در مناطق خاصی از پورتوریکو، جزایر ویرجین ایالات متحده و آمریکای مرکزی و نیز آمریکای جنوبی یافت شدند. در یک سال به طور متوسط، تنها حدود 12 مورد ملیوئیدوز در ایالات متحده رخ می دهد، و این موارد معمولاً می تواند به سفر بین المللی به کشوری که B. pseudomallei معمولاً در آن رشد می کند یا محصولات وارداتی آلوده مرتبط باشد. به عنوان مثال، در سال 2021، دو نفر پس از استفاده از اسپری آروماتراپی وارداتی آلوده به باکتری، بیمار شدند و دو نفر دیگر جان خود را از دست دادند.

اما اکنون، مقامات بهداشتی این باکتری را در نمونه های خاک و آب جمع آوری شده از منطقه Gulf Coast  در جنوب می سی سی پی شناسایی کرده اند.

CDC در توصیه های بهداشتی خود اعلام کرد: پس از استقرار B. pseudomallei در خاک، نمی توان آن را از خاک خارج کرد. تلاش‌های بهداشت عمومی باید در درجه اول بر بهبود شناسایی موارد متمرکز شود تا بتوان درمان مناسب را انجام داد.

CDC آزمایش خاک و آب می سی سی پی را برای B. pseudomallei پس از اینکه دو فرد نامرتبط در منطقه مبتلا به ملیوئیدوز شدند، آغاز کرد، بیماری ناشی از B. pseudomallei که می تواند طیف گسترده ای از علائم داشته باشد و در نیمی از موارد تشخیص داده شده در سراسر جهان کشنده است. موارد ملیوئیدوز به فاصله دو سال، در ژوئیه 2020 و می 2022 رخ داده است، و هیچ یک از افراد قبل از عفونت به خارج از ایالات متحده سفر نکرده بودند.

هر دو بیمار پس از ایجاد یک واکنش شدید ایمنی بدن (سپسیس) به دلیل ذات الریه، نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشتند و هر دو پس از درمان با آنتی بیوتیک بهبود یافتند. آزمایشات ژنتیکی نشان داد که هر دو بیمار به یک سویه از B. pseudomallei آلوده شده بودند.

با اجازه بیماران، CDC و وزارت بهداشت ایالت می سی سی پی، خاک، آب و گیاهان را از محصولات خانگی، املاک و مناطق مجاور افراد که رفت و آمد می کردند جمع آوری کردند. خاک و آب های راکد گرفته شده از ملک بیمار 2020 برای یک سویه ژنتیکی مشابه B. pseudomallei با سویه ای که از هر دو بیمار مبتلا شده بودند مثبت بود.

بر اساس این یافته‌ها، CDC به این نتیجه رسید که باکتری‌های محیطی منبع احتمالی عفونت برای هر دو نفر بوده و حداقل از سال 2020 در این منطقه وجود داشته است.

هنگامی که باکتری با زخم باز یا خراش روی پوست تماس پیدا کند، افراد ممکن است به B. pseudomallei مبتلا شوند. آنها همچنین می توانند از طریق استنشاق قطرات آب آلوده یا ذرات گرد و غبار، بلعیدن قطرات آب آلوده یا خوردن غذای رشد یافته در خاک آلوده، بیمار شوند.

CDC خاطرنشان کرد: در مناطقی که B. pseudomallei گسترده است و افراد اغلب در معرض آن قرار دارند، اکثر افراد سالمی که با این باکتری در تماس هستند هرگز به ملیوئیدوز مبتلا نمی شوند. به عبارت دیگر، قرار گرفتن در معرض باکتری همیشه منجر به بیماری نمی شود. با این حال، افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف، دیابت، سرطان، اختلال خونی ارثی تالاسمی و بیماری های کبدی، کلیوی یا ریوی هستند، در معرض خطر بیشتری برای بیمار شدن و مرگ در پی قرار گرفتن در معرض تماس این باکتری قرار دارند. به گفته CDC، مصرف بیش از حد الکل نیز خطر ابتلا به ملیوئیدوز شدید را افزایش می دهد.

ملیوئیدوز می تواند طیف گسترده ای از علائم را ایجاد کند، از جمله تب، درد یا تورم موضعی، زخم، آبسه روی پوست و اندام های مختلف، سرفه، درد قفسه سینه، ناراحتی تنفسی، کاهش وزن، ناراحتی شکمی، درد عضلات و مفاصل، سرگیجه، سردرد و تشنج. منابع قبلا گزارش داده بودند که عفونت ریه ها می تواند منجر به ذات الریه شود و عفونت های جریان خون می تواند منجر به شوک سپتیک شود. طبق گزارش CDC، در سراسر جهان، حدود 10 تا 50 درصد موارد ملیوئیدوز تشخیص داده شده منجر به مرگ می شود.

منبع: سیناپرس