عسل دارای مزاج گرم و خشک است. در طب سنتی از آب انار ترش، آب لیمو، آب بالنگ، سرکه و گشنیز به‌عنوان مُصلح‌های عسل استفاده می‌شود.
به گزارش بهداشت نیوز، بهترین عسل، نوعی است که این ویژگی‌های را داشته باشد: سرخ‌رنگ، شفاف، غلیظ، خوش‌بو، خوش‌طعم و بدون موم، که وقتی مقداری از آن را با انگشت بردارند، تار ببندد. هرچه عسل کهنه تر شود، طبع آن نیز گرم‌تر می‌شود. عسل به عنوان منضج و دافع بلغم لزج و رطوبات از عمق بدن و سر، و رساننده قوای داروها به بدن شناخته می‌شود. استفاده از عسل در درمان و پیشگیری از انسداد عروقی، سنگ‌های کلیه و کیسه صفرا، بیماری‌های مجرای ادراری و... نیز مفید است.
عسل، معده و دستگاه گوارش را تقویت می‌کند و اشتها را برمی‌انگیزد، و به همین دلیل برای درمان بیماری‌ها و زخم‌های روده موثر است و نقش موثری در درمان بیماری‌های کبد و طحال دارد. عسل، مواد زاید تجمع‌یافته در مغز را پاک‌سازی می‌کند و بنابراین در درمان بیماری‌هایی که بر اثر تجمع این مواد به‌وجود می‌آیند (مثل فلج و بی‌حسی اندام‌ها) موثر است.
غرغره کردن آب و عسل، زخم‌های دهانی و لوزه‌ها را نیز از بین می‌برد. حتی شستن دهان با سرکه و عسل، و مالیدن آن به لثه، باعث تقویت لثه می‌شود و به تشکیل بافت جدید در لثه آسیب‌دیده کمک می‌کند.
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.