علی سه ساله، غرفه‌های رنگارنگ سالن فرودگاه را دست در دست پدر و مادرش، یکی یکی رد میکند، غرفه اسباب‌بازی‌ها چشم علی را می‌گیرد، دست می‌گذارد روی یک تفنگ آبی، که باید آنرا پر از آب کرد و پاشید به این طرف و آنطرف. تنها کارکرد آن همین است. علی چشم‌هایش برق می‌زند و با زبان بچه‌گانه از مادرش می‌خواهد که تفنگ را برایش بخرد. مادر پا شل میکند و از غرفه‌دار می‌پرسد: «چند؟» و قیمت درآمده از دهان غرفه‌دار همه را متعجب میکند. یک تفنگ پلاستیکی آب‌پاش ساده، که نهایتا باید ده هزار تومن باشد، قیمت سی هزار تومنی دارد. برق چشم‌ها و ذوق و هیجان علی آنقدر زیاد است که مادر مقابل قیمت بسیار زیاد و غیرمنصفانه، تسلیم می‌شود. اما پدر علی راضی به چنین چیزی نیست. رو به علی میکند و می‌گوید: «علی جان، پسرم، این خیلی گرونه، بیرون از اینجا می‌تونم یه دونه‌ش رو برات بخرم، فقط کافیه صبر کنی» علی بغض میکند که «همین الان می‌خوام، دوستش دارم» مادر علی تحمل بغض بچه‌اش را ندارد، رو میکند به همسرش که «یه تفنگ دیگه، بخر برای بچه، ببین چطور بغض کرده» و پدر می‌گوید: «علی باید بدونه که برای بعضی چیزها بهتره که صبر کنه، باید بدونه نباید زیر بار قیمت‌های غیرمنصفانه بره، باید بدونه که نیاز داره فکر کنه و تسلیم هرچی که دلش می‌خواد نشه» مادر رو ترش میکند که «آخه بچه سه ساله این چیزا رو می‌فهمه» بحث پدر و مادر علی تمامی ندارد، تا رسیدن به مقصد ادامه دارد، علی گریه‌هایش را کرده، بهانه‌هایش را گرفته و خوابش برده، هواپیما مشغول کم کردن ارتفاع برای فرود است و دلخوری تا مغز استخوان مادر و پدر علی ریشه دوانده!
به گزارش بهداشت نیوز: برای همه‌ی والدین پیش می آید که در مسیر و نظام تربیتی ای که در نظر دارند، با همسر و همراه خود دچار تفاوت عقیده بشوند. این عدم تفاهم را باید چگونه حل کرد؟ تأثیر این عدم تفاهم و بگو مگو بر روحیه کودک چگونه است؟ آیا باید روی نظر و عقیده شخصی پافشاری کرد یا کوتاه آمد و همه چیز را به طرف مقابل سپرد؟ چه کنیم که نه فرزند و نه رابطه‌ی والدین آسیب نبیند؟ در ادامه به این سوالات پاسخ خواهیم داد.
ناگزیر است
هیچ دونفری را پیدا نمی کنید که در تمامی مسائل، نقطه به نقطه و «واو» به «واو» با هم هم عقیده و هم‌رأی باشند و هیچ تفاوتی بینشان پیدا نشود. در مورد والدین نیز این نکته آشکار است. دو نفر آدم متفاوت، با دو نگرش، تربیت، فرهنگ و ... متفاوت طبیعی است که بر سر تربیت فرزند نیز، به اختلاف و تفاوت عقیده برسند.
شاید برایتان جالب باشد بدانید که یکی از مهم ترین علل اختلاف میان همسران، همین مسئله‌ی تربیت فرزند است. گفته می‌شود که 25 درصد از بزهکاری های نوجوانان و بدرفتاری آنان، حاصل همین عدم تفاهم والدین در شیوه های تربیتی است. البته تنها عدم تفاهم نیست که به این بدرفتاریها منتج می شود، بلکه شکل برخورد با تفاوت نظر است که فاجعه می‌آفریند
راهش جنجال نیست
مادر تمام تلاش‌اش را میکند که کودکی منظم و تروتمیز و مسئولیت پذیر تربیت کند. با تلاش مستمر به او آموزش میدهد که باید دستهایش را بعد از غذا بشوید، شب‌ها مسواک بزند، اسباب بازی هایش را جمع و جور کند و ... وقتی مادر احساس می کند که دارد کم کم به نتیجه می رسد، پدر از راه می رسد و تمام وسایلش را به گوشه‌ای از اتاق پرتاب میکند. بعد از غذا با همان دستهای نوچ دراز می کشد روی مبل و شب ها با التماس و زاری حاضر به مسواک زدن می شود. مادر عصبانی است که چرا جلوی کودکش چنین رفتارهایی اتفاق می افتد. توضیح میدهد که: «هر چی من تلاش میکنم این بچه مسئولیت پذیر و منظم باشه، بازم تو برعکسش رو عمل میکنی» یا «من دوتا بچه تو این خونه دارم» و ... این جملات آتش دعوا و مرافعه را روشن میکند. جلوی چشمهای کودک پدر و مادر بر سر تربیت و رفتارهایی که مورد نظر هر کدام است با هم مشاجره می کنند. این مشاجر اثرش بر روان کودک بسیار بیشتر از عدم تفاهم در تربیت است. مادر گمان می کند که باید همین الان نتیجه ی رفتارهای به زعم او، بد را به بچه نشان بدهد. باید پدر را توبیخ کند و بد بودن رفتارش را به رخش بکشد تا کودک بداند که چه چیزی خوب است و چه چیزی بد. اما متأسفانه این رفتار اثری عکس بر کودک می گذارد و به تربیت و روان او آسیب می زند.
لجبازی نکنید
اگر در دام مشاجره و بحث کردن بر سر تربیت کودکتان بیفتید، عجیب نیست که تربیت دیگر اصل داستان نخواهد بود و بحث کردن به میدانی برای زورآزمایی و «من قوی ترم» تبدیل می شود. طرفین به هیچ روی حاضر به کوتاه آمدن نیستند و هر کدام تلاش می کند که حرف خود را به کرسی بنشاند. در این شرایط «نمایش قدرت» به جای «تربیت کودک» می نشیند و آسیب های فراوانی هم برای والدین و بیشتر برای کودک به دنبال خواهد داشت.
به خودتان هم فکر کنید
فراموش نکنید که تربیت درست در بستری درست رخ می دهد. خانواده گرم و روابط صمیمانه و خالی از تشنج آن بستری است که برای تربیت درست به آن احتیاج دارید. ضمن اینکه به هیچ روی نباید رابطه دونفره تان را قربانی بگومگوهای تربیتی کنید. اگر شما بر سر تربیت کودک، یک جهنم کوچک پر از جر و بحث و قهر و دعوا درست کرده اید، بدانید که مسیر تربیت را دارید کامل برعکس طی می کنید.
اثر عدم تفاهم والدین در تربیت بر روی کودک
بی اعتمادی: جروبحث های شما اعتماد را از کودک شما می گیرد. او را دچار آسیب های روانی زیادی می کند. اختلاف نظر والدین و مشاهده بحث و مشاجره آنها کودک، شأن والد را زیر سوال برده و بی اعتمادی را درون کودک می نشاند.
تردید: وسواس و نداشتن قدرت تصمیم گیری و تردید بیش از اندازه در فرد، نتیجه‌ی عدم تفاهم والدین در تربیت وی است. چرا؟ زیرا که او در محیطی زندگی کرده و تحت تربیتی بودکه قطعیتی در کار نبوده. پدر او را به کار فرامیخوانده و مادر از آن همکار نهی می کرده. آنچه مادر آن را خوب برمیشمرده را پدر خلافش رفتار می کرده است. مادر سعی میکند غذای سالم را در خانه طبخ کند و ذائقه کودک را به آن عادت دهد، پدر شب او را به پارک می برد و پیتزا و ساندویچ برایش می خرد و می گوید: «یک شب هزار شب نمیشه، بخور بابا» و بدتر اینکه پشت سر یکدیگر کودک را تحریک به رفتاری کنیم که او آن را نهی کرده است. «امشب مامان نیست، می تونی چند ساعت بیشتر بیدار بمونی و تلوزیون ببینی» «تا بابا نیومده برو پایین با بچه همسایه بازی کن» و ...
دورویی و پنهان کاری: رفتارهایی که در بالا اشاره شد را مرور کنید. همین رفتارها باعث می شود کودک پنهان کاری و دورویی را یاد بگیرد و متوجه قبح آن نشود و در بزرگسالی نیز نتواند خود را از آن خلاص کند.
تنفر نسبت به والد سخت گیر: والد سهل گیر معمولا محبوب تر است، چرا که معمولا با دل کودک راه می آید و هرچه بخواهد را بی توجه در اختیارش می گذارد. اما اگر یکی دیگر از والدین بخواهد کمی سخت گیرانه، منظم و قاعده مندتر با کودک رفتار کند، باعث به وجود آمدن نفرت در دل کودک می شود. چرا که او مدام در حال مقایسه این دو با هم است و چون قدرت استدلال و تحلیل ندارد، گمان می کند والد سخت گیرتر در حال آزار دادن اوست و دوستش ندارد.
چه کنیم:
جلوی کودک دعوا نکنید:
سعی کنید هرچقدر هم که مخالفید و از عصبانیت سرخ شده اید باز هم آن را جلوی کودک به روی خودتان نیاورید. در خلوت می توانید بهتر و به دور از جوگیری آن را با همسرتان مطرح کنید و با گفتگو به نتیجه برسید یا حتی نرسید. مهم این است که کودک شاهد عدم تفاهم شما نباشد.
صحبت کنید
سعی کنید با گفتمان و صحبت کردن، مصداق و مثال آوردن و ... بر سرکلیات به تفاهم برسید. عجیب نیست که اغلب والدین بالاخره در مسیر تربیت دچار اختلاف عقیده باشند. اما سعی کنید لااقل کلیات تربیت را با هم هماهنگ باشید.
مهم تربیت است
دست به لجبازی نزنید. زورآزمایی نکنید و کودک را به باج خواهی نکشانید که ثابت کنید شما برترید و قدرتمندتر. توجه کنید که آنچه مهم است فرزند شما و آرامش خانواده است. بنابراین اگر قانع شده اید، بگویید که قانع شده اید و طرف مقابل راست می گوید، باور کنید هیچ سخت نیست گفتن جمله‌ی «حق با توعه، من به این نکته توجه نکرده بودم»
متعادل باشید
شاید راه سومی هم وجود داشته باشد. حتما قرار نیست یا آنچه شما می گویید درست باشد، یا نقطه مقابل آن و آنچه همسرتان می گوید. راه سومی به عنوان راه میانه وجود دارد. راههایی که هم نگرانی های مادران را از بین ببرد و هم دغدغه‌های پدران را. هم احساس مادر را خدشه دار در نظر بگیرید و هم استدلال و عقلانیت مورد نظر پدر را. پس راههای میانه را از یاد نبرید.
بگذرید
اگر می بینید به هیچ روشی موفق به راضی کردن همسرتان نمی شوید و او همچنان بر سر حرفش مانده و حتی سر لجبازی دارد، کوتاه بیایید. گذشت کنید و اجازه دهید گذر زمان مسئله را حل و فصل کند. اگر به تفاهم نمی رسید، راه میانه ای نمی بینید، بهترین راه سپردن کل داستان به طرف مقابل و جلوگیری از دعوا و مشاجره است.
کمک حرفه ای بگیرید
مشاوران را فراموش نکنید. روانشناسانی که تربیت کودک می دانند و مشاورانی که روانشناسی تربیتی خوانده اند می توانند شما را در رسیدن به تفاهم تربیتی یاری دهند.
دعا کنید
نقش خدا را نادیده نگیرید. توسل کنید، دعا کنید و از خداوند بخواهید که در امر تربیت کمک تان کند. برخی اوقات یک گره کور تربیتی با مناجات و دعای پدر و مادر باز می شود. همچنین مناجات ودعا به شما آرامشی می دهد که جلوی دعوا را می گیرد.
زن روز
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.