به گزارش بهداشت نیوز، در حالی که شنا کردن یک راه عالی برای تناسب اندام و دوری از جاده است، شانه‌های سالخورده بسیار در معرض آسیب مفصل چرخاننده شانه هستند.
مفصل چرخاننده شانه در یک پوشش استخوانی قرار دارد.
تاندون اصلی مفصل چرخاننده شانه سوپرا اپسیناتوس (بالای برآمدگی تیغه شانه) در زیر پوشش استخوانی که آکرومیون نامیده می‌شود (استخوانی که وقتی انگشتان خود را بالای شانه‌تان قرار می‌دهید احساسش می‌کنید) و بالای بستر استخوانی که سر استخوان بازو نامیده می‌شود (بالای استخوان دست)، حرکت می‌کند.
بین این دو استخوان یک فضای کوچک میانی وجود دارد که عضله اصلی چرخاننده شانه در آن قرار دارد؛ به طوری که عضله از گردن خارج و به خارج استخوان بازو ختم می‌شود.
وقتی که شما شنا می‌کنید، حرکات ضربه‌ای مکرر بازوهایتان، این تاندون را بین این دو استخوان فشار می‌دهد یا پیوند می‌زند و باعث التهاب تاندون یا حتی پارگی تاندون می‌شود.
اگر کمربند شانه‌ای ضعیف باشد، این وضع وخیم‌تر می‌شود. بهبودی این تاندون به دلیل اینکه ذخیره ناچیزی از خون دارد، آرام است.
عضلات چرخاننده شانه‌تان را، قوی نگه دارید و از باله شنا استفاده نکنید، زیرا فشار بالایی سر استخوان بازو را در عضله سوپرا اسپیناتوس افزایش می‌دهد.
دوچرخه‌سواری- برای دوچرخه‌سواری جاده‌ای، سایز فِرمِ را ازبدنه 2/5 سانتیمتر نگه دارید. برای دوچرخه‌سواری در خارج جاده آن را 15- 7 سانتیمتر نگه دارید.
- ارتفاع صندلی باید به گونه‌ای باشد که در پایین‌ترین نقطه به زانو حدوداً 30 درجه اجازه خم شدن بدهد. صندلی کوتاه زانو را وادار می‌کند که بیشتر خم شود و ممکن است باعث درد زانو شود.
- فاصله نوک بالایی زین تا مرکز دسته دوچرخه باید برابر فاصله نوک آرنج تا انگشت وسط باشد.
اگرچه طول بلندتر دسته محور به شما مزیت مکانیکی می‌دهد، اما مفصل ران و زانو را وادار می‌کند که در محدوده حرکتی طولانی‌تری حرکت کند و در نتیجه، ریسک آسیب را افزایش می‌دهد.
- اگر هنوز از قلاب انگشت استفاده می‌کنید، آن را برای کفش دوچرخه تعویض کنید تا پنجه پا هنگام چرخش روی پدال نگه داشته شود.
همچنین این کار از آسیب‌های فشردگی عصب پا و کرختی انگشتان جلوگیری می‌کند.
یک راه مهم برای پیشگیری از آسیب‌ها در دوچرخه‌سواری این است که دوچرخه‌تان را با بدنتان در یک دوچرخه‌فروشی قابل اطمینان متناسب کنید.
در این فرایند، آنها اندازه‌گیری‌های متعددی انجام میدهند که فقط یکی از آنها فاصله بین پا تا صندلی‌تان است و هریک از اجزای دوچرخه‌تان را تنظیم می‌کنند؛ بنابراین دوچرخه برای بدن شما بسیار کارآمد خواهد بود.
برای پیشگیری از مشکلات دیگر که در دوچرخه‌سواری باعث آسیب زانو می‌شود، تمرینات خود را اصلاح کنید تا شدت آنها (تا وقتی که درد دارید یا آسیب دیده‌اید) محدود شود.
حرکات موزون را بیش از 90 نگه دارید و تا وقتی که علائم کاملاً فروکش کنند، تمرینات پرفشار انجام ندهید.
عضلات چهارسر ران، عصب ران و ساق پا را منعطف نگه دارید.
اگر شما به درمان تحریکی الکتریکی دسترسی دارید، می‌توانید برای قوی کردن هر دو نوع از فیبرهای عضلانی (کند و سریع‌الانقباض) و یکنواخت کردن قدرت چهارسر میانی و جانبی از آن استفاده کنید (معمولاً بخش میانی یا داخلی چهارسر ضعیف‌تر از بخش جانبی یا بیرونی است).
ارتوزها یا گوهها ممکن است پروناسیون پا (پای صاف) را اصلاح کنند. هنگامی که آسیبدیده هستید، باید از خیز برداشتن و حرکت نشستن به صورت سرپا خودداری کنید.
در دوچرخه‌سواران به دلیل خمیدگی مچ پا به صورت مکرر (خمیدگی مچ به سمت بالا) در طی مرحله قدرتی دوچرخه‌سواری یا به دلیل پایین بودن بیش از حد صندلی، ممکن است التهاب تاندون آشیل ایجاد شود.
اگر پای شما به اندازه کافی به بالا خم نمی‌شود یا صاف است، ریسک بالاتری برای التهاب فاسیای کف پا دارید (التهاب بافت سفت کف پا).
درد قسمت جلوی پا با پیشگیری از مقاومت بیش از حد (فشار بسیار زیاد) در حرکات موزون پایین (سرعت کم پدال) قابل اجتناب است.
1- توصیه های مفید در زمان التهاب مفصلسفتی، ساییدگی، تورم، درد آشکار، تمامی اینها علائم التهاب مفصل هستند و در صورت افزایش، مانع تحرک می‌شوند.
خبر خوب اینکه راه‌های زیادی برای درمان التهاب مفصل وجود دارد و می‌تواند شما را دوباره به حالت اول بازگرداند.
بنیاد مربوط به التهاب مفصل گزارش کرده است که 21 میلیون نفر در ایالات متحده دچار التهاب مفصل هستند.
دقیقاً ارتباط بین این مشکل معمول با افزایش سن چیست؟
به طور ساده، این مشکل ناشی از فرسودگی و ساییدگی غضروف است که انتهای استخوان‌ها را می‌پوشاند.
معمولاً، غضروف صیقلی، براق و سفید است و آن دو غضروف که استخوان‌هایی را که در محل مفصل در میان هم حرکت می‌کنند می‌پوشانند، واقعاً بی‌اصطکاک هستند. در حقیقت آنها صیقلی‌تر از یخ هستند.
هنگامی که غضروف شروع به از پا در آمدن می‌کند، مانند سنگفرش‌های خیابان، جلا و سطح صیقلی خود را از دست می‌دهد. این زمانی است که سفتی و درد شروع می‌شود.
به‌تازگی افرادی که در دوره رشد جمعیت متولد شده بودند و با التهاب مفصل زندگی می‌کنند مورد بررسی و مشخص شد 67 درصد آنها به طور هفتگی درد عضله یا مفصل دارند.
در بین افرادی که درد داشتند، 69 درصد اذعان داشتند با وجود درد به سادگی کار می‌کردند تا فعال بمانند؛ 90 درصد معتقد بودند که درد آنها قابل درمان است و در جستجوی راه‌های جدید و بهتری برای درمان آن بودند.
اگر شما التهاب مفصل دارید، در این زمان عجیب است که این مشکل را داشته باشید. منظور من این است که واقعاً راه‌های درمان متعددی برای امتحان کردن وجود دارد. بعضی از آنها در اینجا آمده‌اند.
درمان خانگی التهاب مفصلبیشتر افرادی که التهاب مفصل دارند، یک شروع پیش‌رونده درد را در مفاصل‌شان حس کردهاند، ولی فوراً راه‌شان را به سمت مطب پزشک کج نکرده‌اند.
در اینجا چندین درمان خانگی برای امتحان کردن وجود دارد:
- الف) گرمادرمانی: حرارت به مفاصل سفت در هنگام صبح که از خواب بیدار می‌شوید، قبل از ورزش، یا هنگامی که در جایی برای مدت طولانی نشسته‌اید (مانند زمانی که سر کار هستید) و هنگامی که مفصل موقع بلند شدن جیرجیر می‌کند، حس خوبی می‌دهد.
ساده‌ترین راه برای اعمال گرما، استفاده از کیسه‌های متنوع حرارتی التهاب مفصل است.
این بسته‌های یکبار مصرف تا 60 درجه سانتیگراد گرم می‌شوند، در برابر هوا فعالند و بین 8 تا 12 ساعت دوام دارند.
حرارت، ذخیره خونی در محل مفصل را افزایش می‌دهد و به شما کمک می‌کند که آن را در یک محدوده حرکتی، حرکت دهید.
Thermacare Arthritis Heatwraps پیشنهاد خوبی است، زیرا با مفصل مطابقت دارد و 12 ساعت دوام دارد.
همچنین شما می‌توانید از پَدهای حرارتی، حوله کاغذی که در مایکروویو گرم شده است (مراقب باشید خودتان را نسوزانید)، یا یک بطری آب گرم استفاده کنید.
من انواع کرم یا ژل‌های مخصوص التهاب مفصل را که باعث احساس گرما در پوست می‌شود، پیشنهاد نمی‌کنم.
معمولاً آنها دمای واقعی بافت‌های نرمی که اطراف مفاصل را احاطه کردهاند، تغییر نمی‌دهند. به علاوه، بوی آنها ممکن است شما را آزار دهد.
- ب) یخ درمانی: یخ یک علاج عالی بعد از فعالیت، بعد از یک روز طولانی، یا هر زمانی است که درد مفاصل دارید.
شما باید بعد از ورزش یا هر زمانی که در مفصل احساس درد کردید، از یک کیسه یخ استفاده کنید.
نه‌تنها این راه‌حل ساده فرایند التهابی را که در زانوها پیش میرود فرو می‌نشاند، بلکه الگوهای درد را نیز مغشوش می‌کند و درد را کاهش می‌دهد (دست کم 20 تا 30 دقیقه لازم است).
کیسه‌ای را که از یخ پر شده و با یک حوله نازک پوشانده شده است، روی مفصل قرار دهید.
پوست ما با افزایش سن نازک‌تر می‌شود و حوله از آسیب آن جلوگیری می‌کند.
به طور کلی شما باید از یخ بعد از فعالیت و از گرما قبل از ورزش و صبح هنگام - برای گرم کردن - استفاده کنید.
- ج) NSAIDها بسیاری از شما خواهید گفت که «اهل قرص» نیستید، اما این گروه از داروها فقط درد را به راحتی نمی‌پوشانند، بلکه در واقع منشأ آن را درمان می‌کنند.
داروهای غیراستروئیدی ضدالتهابی (مانند ایبوپروفن، ناپروکسن، اتودُلاک، سِلِکوکسیب) یک گروه دارویی هستند که مستقیماً در سطح سلولی عمل می‌کنند تا التهاب را متوقف کنند.
در التهاب مفصل، شما به دلیل آزاد شدن سموم از محل التهاب مفصل، درد را تجربه می‌کنید.
یکی از دلایل این واکنش بدن به آسیب، زدودن سلول‌های تخریب‌شده است که همراه با آسیب رخ میدهند.
مواد شاخته‌شده توسط بدن بسیار قدرتمند هستند. من معمولاً چیزی را که در مفصل ملتهب در حال وقوع است، با عنوان «جنگ شیمیایی» توصیف میکنم.
سپس این سموم بافتی که اطراف‌شان را پوشانده، با یک الگوی دایره‌ای ملتهب می‌کنند.
شما باید از پیشروی چرخه جلوگیری کنید و از دست سموم رهایی یابید.
اگر واقعاً NSAID روی ناراحتی شما اثر قابل توجهی ندارند، من مصرف آنها را پیشنهاد نمی‌کنم.
استفاده از آنها برای التهاب مفصل، مانند استفاده آسپرین برای سردرد نیست.
NSAIDها اگر به طور منظم در دوره‌های روزانه مصرف شوند، بسیار مؤثرند.
معمولاً باید از آنها چندین مرتبه در روز، و طی چندین روز استفاده شود تا یک سطح درمانی در خون تقویت شود.
NSAIDها ممکن است اثرات جانبی داشته باشند. آنها می‌توانند باعث افزایش فشار خون یا دردهای معده شوند.
قبل از مصرف NSAIDها با پزشک خود مشورت کنید تا ضرری برای‌تان نداشته باشند؛ به‌خصوص اگر مشکلات معده دارید.
- د) منعطف نگه داشتن مفاصل به وسیله کشش بسیار مهم است، زیرا التهاب مفصل منجر به این می‌شود که مفاصل حتی سفت‌تر از موقعی شوند که افزایش سن به تنهایی باعث آن می‌گردد.
تمرین هوازی کلید حفظ سلامت کلی اسکلتی- عضلانی است. با التهاب مفصل، شاید مجبور شوید کارهایی را که برای فعال ماندن انجام می‌دهید، اصلاح کنید.
برای مثال، شنا کردن در استخر آب گرم، دوچرخه‌سواری، یا چرخیدن به گونه‌ای که بار را از روی مفاصل پا بردارید؛ از دستگاه الیپیتیکال به جای دویدن استفاده کنید.
همچنین مؤلفه‌های تناسب اندام برای حفظ وزن بدن سالم مهم است. وزن اضافی به وسیله مفاصل‌تان احساس می‌شود! آیا می‌دانستید که زانوها پنج تا هفت برابر وزن را در هر قدم حمل می‌کنند؟
این بدان معناست که برای هر 5 کیلوگرم وزنی که دارید، حسی که زانوهایتان دارند، این است که گویا حدود 30 کیلوگرم اضافی را حمل می‌کنند.
به بیان مثبت، اگر شما 5 کیلوگرم وزن اضافی را که حمل می‌کنید از دست بدهید، زانوهایتان به طور مؤثر 32 کیلوگرم از دست میدهند!
اگر شما التهاب مفصل دارید، قوی شدن و قوی ماندن عضلاتی که مفاصل‌تان را احاطه کردهاند، بسیار حیاتی است تا بتوانند بعضی از ضربات فعالیت‌های روزانه را جذب کنند.
کلید اینکه زانوهایتان بتوانند از عهده این فشار برآیند، قدرت عضلات چهاررسر ران است؛ همانطور که تکتک بیمارانم می‌توانند از بر بخوانند «عضلات چهارسر کلید زانوها هستند!» این چهار عضله بزرگ در جلوی ران‌ها به طور قابل توجهی می‌توانند با زانوها در تحمل وزن بدن همکاری کنند و وزن و دردی را که مفاصل احساس می‌کنند، کاهش دهند؛ البته اگر قوی باشند.
-ه) تعادل و پیشگیری از افتادن: شما باید عضلات و الگوهای مغزی/ عضلانی را بازآموزی مجدد کنید تا متعادل بمانند.
با افزایش سن، توانایی تعادل بدون اشکال از دست میرود و التهاب مفصل وضع را وخیم‌تر می‌کند. نه‌تنها تعادل در زانویی که دچار التهاب مفصل است، بلکه در زانوی مخالف نیز کاهش می‌یابد.
ما دقیقاً نمی‌دانیم چرا این اتفاق میافتد؛ فقط می‌دانیم که میافتد و درد زانو باعث تولید صدای مضاعف می‌شود.
-و) استراحت فعال: در آخر، اگر تمرینات شدید انجام می‌دهید و مفاصل‌تان دردناک هستند، به آنها استراحت دهید.
این بدان معنا نیست که چندین روز روی نیمکت بنشینید.
به جای آن دوچرخه‌سواری کنید، حرکت چرخش، پارو زدن را انجام دهید، از elliptical استفاده کنید، یا یک روز فقط تمرین قسمت بالایی بدن را انجام دهید.
استراحت عالی است؛ اگر فعالانه باشد.
بررسی بر روی شرکت‌کنندگان المپیک بزرگسالان 2001 نشان داد که ارتباط مشخصی بین التهاب مفصل و آسیب وجود دارد.
افرادی که التهاب مفصل دارند، دو برابر احتمال دارد که پنج آسیب عضلانی اسکلتی و سه برابر احتمال دارد که در اطراف زانوها آسیب داشته باشند.
این به دلیل ضعف عضلات چهارسر و تعادل تغییر یافته است. از این رو، دستورالعمل درمان فیزیکی برای بیمارانی که التهاب مفصل دارند، را در ذهن خود مرور کنید:
- سرما/ گرمادرمانی
- حرکت مفصل در محدوده حرکت
- قدرتمند کردن عضلات چهارسر، مرکزی و ران‌ها
- انتقال برنامه تناسب اندام به برنامه خانگی
- تمرینات موازنه و تعادل
2- درمان‌های پزشکی برای التهاب مفصل- تزریق داخل مفصلی: دو دسته‌بندی برای تزریق داخل مفصلی وجود دارد که پزشکان برای رهایی از درد مفصل ملتهب از آنها استفاده می‌کنند: تزریق کورتون و روانساز مفصل.
تأثیر کورتون طولانی‌تر و شامل تزریق داخل مفصلی با یک ترکیب دارویی بی‌حس‌کننده، مانند لیدوکائین، یا مارکائین و استروئید است.
نکته مثبت این تزریق کاهش درد و التهاب مفصل است. این تأثیر به طور متوسط سه هفته باقی می‌ماند و بیشتر پزشکان برای هر مفصل فقط سه بار در سال این تزریق را انجام میدهند.
بهتر است بجای تزریق کورتون از روانساز مفصل به صورت تزریقی استفاده کنید که هیالورونیک اسید نامیده می‌شود (در حال حاضر پنج نوع در فروشگاه‌ها وجود دارد که چهار نوع آن از تاج خروس استخراج می‌شود و پنجمی از رشد باکتری‌ها) هیالوروینک اسید برای کاهش التهاب و روان کردن مفصل به کار میرود و باعث می‌شود که مفصل از مواد مجهوری پوشیده شود که غضروف باقیمانده را تغذیه می‌کنند.
تزریق هیالورونیک اسید در افرادی که به‌تازگی دچار التهاب مفصل شده‌اند، بهترین کارکرد را دارد و می‌تواند تا شش ماه یا بیشتر مؤثر واقع شود.
این تزریق یک بار در هفته و به مدت سه تا پنج هفته انجام می‌شود و اگر بیمار تسکین قابل توجهی یابد، هر شش ماه می‌تواند تکرار شود.
وقتی درد و ناتوانی کاری ناشی از التهاب مفصل باعث کاهش روزانه کیفیت زندگی بیماران می‌شود، تعویض کل مفصل توصیه مناسبی است.
امروزه، پزشکان قادرند بسیاری از مفاصل بدن را، از بند انگشتان تا مچ پا تعویض کنند؛ اما مفصل زانوها و ران‌ها عمده‌ترین مفاصل تعویض‌شده هستند.
آکادمی جراحان ارتوپدی آمریکا، تخمین زده است که از امروز تا سال 2030، یک افزایش 673 درصدی در تعداد تعویض کل زانو و یک افزایش 174 درصدی در تعداد تعویض‌های کل ران وجود داشته باشد.
این افزایش‌ها در نتیجه افزایش سن جمعیت و پیشرفت در تکنولوژی مرتبط با مفاصل خواهد بود.
وقتی بیمار می‌گوید: «من نمیتوانم حتی یک روز دیگر درد را تحمل کنم» یا: «دکتر، شما باید به من کمک کنید تا زندگیام را دوباره به دست بیاورم.» باید مسأله تعویض مفصل را مطرح کنیم.
ملاحظات تعویض مفصلموضوعات بسیاری هنگام تصمیم‌گیری برای تعویض مفصل وجود دارد.
قبلاً، پزشکان صبر می‌کردند بیمار تا جایی که ممکن است، پیر شود؛ زیرا کل مفصل به طور متوسط بین 10 تا 15 سال دوام دارد.
در آن صورت، بسیاری از مفاصل احتیاج به جراحی مجدد برای تعویض قسمت‌های ساییده‌شده دارند.
برای بیماران، انتظار رسیدن به سن دلخواه جهت تعویض مفصل، به معنی رنج کشیدن و درد و تضعیف به دلیل التهاب مفصل، تقلیل فعالیت‌ها، بیتحرک شدن و در بعضی موارد مصرف دارو برای دردهای مزمن است.
تمام اینها در حین انتظار سپری می‌شود تا آن سن جادویی فرا رسد و جراح در آخر تصمیم به تعویض مفصل بگیرد.
امروزه، گرایش به تعویض زودتر مفصل فرسوده‌شده وجود دارد تا به فرد 10 تا 15 سال دیگر زندگی فعال داده شود.
بله، این به آن معنی است که برخی افراد در بعضی مواقع احتیاج به جراحی اضافه برای بازبینی مفصل دارند، اما معنی دیگر آن این است که به جای نشستن در یک گوشه و چاق و ناتوان شدن، بسیاری از افراد می‌توانند فعالیت‌شان را در طی زندگی دوباره شروع کنند یا افزایش دهند. به علاوه، پیشرفت تکنولوژی در زمینه مفصل و مواد جدید مفصل این امکان را فراهم آورده تا مفصل دوام بیشتری داشته باشد.
بنابراین ممکن است به جراحی مجدد بعد از 15 سال احتیاج نباشد.
پزشک به عنوان یک جراح باید تصمیم گرفته شود که آیا با عدم تعویض زانوهای بیماران، آنها را محکوم به ، ناتوانی و سبک زندگی بیتحرک کند یا با تعویض زانوهای ملتهب به آنها مجوز حرکت را بدهند.
تعویض مفصل به معنی حذف درد، بازگرداندن تراز اندام و بازگرداندن کارایی است.
بسیاری از افراد فکر می‌کنند که انجام چنین جراحی‌هایی به معنی ترک سبک زندگی فعال است؛ اما در حقیقت، عکس این موضوع صحت دارد.
بیماران می توانند هر کاری را که می‌خواهند، به جز دویدن، انجام دهند.
دویدن در ورزش‌هایی مانند تنیس مشکلی ندارد، اما دویدن در جاده به مقدار 50 کیلومتر یا بیشتر در هفته، برای حفظ مفاصل جدید مفید نیست.
تعویض زانو چگونه انجام می‌شود؟وقتی که غضروف از پا در می‌آ‌ید و استخوان‌ها روی هم ساییده می‌شوند، هم ایجاد درد می‌کنند و هم تغییر شکل میدهند.
یک طرف زانو سریع‌تر از طرف دیگر فرسوده می‌شود و استخوان‌ها شروع به کج شدن می‌کنند.
در بیشتر افراد ابتدا قسمت داخلی (میانی) مفصل زانو و مفصل ران مستهلک می‌شود.
دلیل اینکه شما افراد زیادی را می‌بینید که با افزایش سن پایشان پرانتزی می‌شود، همین است.
تمام تعویض‌های مفصل، به منظور کاهش درد و در امتداد قرار دادن دوباره مفصل انجام می‌شود؛ بنابراین مفاصل دوباره صاف می‌شوند.
جراحی تعویض مفصل با یک برش در بالای مفصل درگیر و خارج کردن قسمت انتهایی استخوان که غضروف ندارد، آغاز می‌شود.
از ابزار مخصوصی به منظور اندازهگیری و در امتداد قرار دادن قطعه تعویضی، به صورتی که مفصل جدید از نظر آناتومی مانند مفصل طبیعی تنظیم شود (مفصلی که به دنبال التهاب دچار فرسودگی شده باشد)، استفاده می‌گردد.
امروزه پزشکان برای دقت بیشتر در اتاق عمل، حتی از هدایت کامپیوتری، جهت تنظیم استخوان در موقعیت طبیعی آناتومی فرد استفاده می‌کنند.
وقتی که تمام استخوان خارج شد، قسمت انتهایی آن به وسیله پروتز فلزی جایگزین می‌شود.
قبل از جراحی، تصویربرداری اشعه x برای اندازهگیری و اطمینان از سایز مناسب پروتز انجام می‌گیرد و در طول جراحی، جراح نیز آن را اندازه می‌گیرد تا بتواند تعیین کند چه سایزی از پروتز برای جایگزینی مورد نیاز است.
وقتی که جراح سایز مناسب را تأیید و پروتز را تنظیم کرد، پروتز در محل خود قرار داده و در آنجا چسبانده می‌شود. به همین علت است که بیمار بلافاصله بعد از تعویض مفصل می‌تواند راه برود.
پروتزها از آلیاژهای کبالت- کروم، سرامیک یا تیتانیوم ساخته و تا بالاترین سطح درخشندگی، صیقل داده می‌شوند.
آنها نور را مانند یک سپر کرومی صیقل داده‌شده یا آینه بازتاب میدهند.
بین دو پروتز فولادی صیقل داده‌شده، یک قطعه پلاستیک بسیار محکم که پلیاتیلین یا پلی نامیده می‌شود، جاسازی می‌گردد.
انتهای دو استخوان در سطح پلی حرکت می‌کنند (مانند مفصل طبیعی که روی غضروف حرکت می‌کند). توانبخشی بعد از جراحی تعویض مفصل سه تا شش ماه، بسته به وضعیت بیمار قبل از جراحی، طول می‌کشد.
نتایج بعد از عمل معمولاً بسیار عالی است و یک رهایی قابل توجه از درد و بازگشت کارایی وجود دارد. بیش از 90 درصد افراد، کار را ادامه میدهند تا نتایج خوب یاعالی، حتی ده سال بعد از تعویض مفصل داشته باشند.
اگر شما در مورد تعویض کل مفصل فکر می‌کنید، در حال حاضر مهمترین توصیه برای شما «از قبل مجهز شدن» است. این به آن معنا است که تا حد امکان قبل از عمل بهترین وضعیت را داشته باشید.
این کار شما را قادر می‌سازد که زودتر بهبود پیدا کنید و سریع‌تر از بیمارستان مرخص شوید، تمرینات‌تان را بعد از جراحی بهتر انجام دهید و سرانجام زودتر به زندگی بازگردید.
بهترین مکان‌ها برای بهبود وضعیت قبل از تعویض مفصل، پا و عضلات مرکزی هستند که شما تمرینات آنها را یاد گرفته‌اید.
وقتی فلز وارد مسیر میشودجالب است که ذکر کنیم بسیاری از ورزشکارانی که در المپیک بزرگسالان سال 2005 شرکت کرده بودند، مثلاً جراحی تعویض مفصل انجام داده بودند.
حتی بعضی از دوچرخه‌سواران در مفصل را نشان آهن داشتند.
در حالی که من بیمارانم را تشویق میکنم تا جایی که می‌توانند بعد از تعویض فعالیت داشته باشند.
اما بعضی از ورزش‌ها بهتر از بقیه هستند. در اینجا بازی‌های ترجیح داده‌شده برای افرادی که تعویض زانو یا ران انجام داده‌اند، آورده شده است.
تعویض کل مفصل زانو ایروبیک • دوچرخه‌سواری • رقص • گلف • اسبسواری • اسکی • پیاده‌روی • شنا • تنیس تعویض کل مفصل ران ایروبیک • دوچرخه‌سواری • رقص • گلف • شنا • تنیس• پیادهرویاگر به شما گفته شده که به تعویض مفصل احتیاج دارید، قبل از انجام آن باید تمرینی را انجام دهید و قبل از آن، ابتدا پاسخ سؤالات زیر را بیابید:
- جراح شما در سال چه تعداد تعویض مفصل انجام می‌دهد؟ شما باید جراحی را بیابید که اصولاً کارش جراحی تعویض مفصل باشد.
- آیا جراح شما، جراحی مجدد/ عوارض را خودش انجام می‌دهد یا شما را به پزشکان دیگر ارجاع می‌دهد؟ شما به جراحی احتیاج دارید که فقط جراحی اولیه را انجام ندهد، بلکه مراقبت را طی چندین سال، اگر مشکلی داشتید، داشته باشد.
- آیا جراح شما قبل از جراحی از شما می‌خواهد مجهز شوید؟ چه بیمه هزینه‌های جراحی را پرداخت کند، چه خودتان، از قبل مجهز شدن یک تفاوت بزرگ ایجاد خواهد کرد در اینکه در زمان بهبودی چقدر احساس قدرت می‌کنید.
- چند روز در بیمارستان خواهید بود؟ زمان معمول برای بستری شدن در بیمارستان، برای تعویض مفصل زانو سه تا پنج روز و برای تعویض مفصل ران یک تا سه روز است.
- بعد از جراحی، توانبخشی شما سرپایی خواهد بود یا بستری می‌شوید؟ برای هر دو نوع تعویض زانو و ران، بعد از ترک بیمارستان ممکن است لازم باشد به مرکز توانبخشی مراجعه کنید و به مدت یک هفته یا بیشتر برای توانبخشی پرقوت بستری شوید.
اگر شما بعد از ترک بیمارستان مستقیم به خانه رفتید، فوراً درمان را به عنوان مریض سرپایی شروع کنید.
- از چه نوع رقیق‌کننده خونی باید استفاده کنید؟ آمپول یا قرص؟ بعد از تعویض زانو یا ران استفاده از رقیق‌کننده‌های خون برای جلوگیری از لخته شدن خون در پا لازم است. ایجاد لخته‌های خون شایع نیست، اما اگر اتفاق بیفتد، می‌تواند مشکلاتی ایجاد کند. رقیق‌کننده‌های خون، به شکل آمپول یا قرص، معمولاً برای مدت سه هفته بعد از عمل تجویز می‌شوند.
منبع: زندگی آنلاین