به گزارش بهداشت نیوز، آثار این جنگل اولین‌بار سال ۲۰۱۸ توسط محققان در جزیره بارو کلرادو (BCI) در مرکز کانال پاناما کشف شده بود. این جزیره در دریاچه مصنوعی Gatun Lake قرار دارد که هر سال هزاران کشتی هنگام عبور از کانال پاناما از آن عبور می‌کند.
BCI زمانی یک تپه بوده است و سال ۱۹۱۳، پس از ساخت رودخانه Chagres تا حدودی به زیر آب رفت. امروزه جنگل‌های استوایی BCI محققان حوزه باستان‌شناسی را به خود جلب کرده است.
«کارلوس جارامیلو»، یکی از نویسندگان این مطالعه و زمین شناس مؤسسه تحقیقات گرمسیری Smithsonian در پاناما، به Live Science می‌گوید:
«با توجه به اینکه دانشمندان متعددی در قرن گذشته جزیره را مورد بررسی قرار داده‌اند، هرگز تصور نمی‌کردیم که در BCI چوب‌های فسیلی وجود داشته باشد - هیچ‌کس آن‌ها را گزارش نکرده بود.»
جارامیلو توضیح می‌دهد که این فسیل شبیه کنده‌های پوسیده به‌نظر می‌رسد و به‌همین دلیل تشخیص تفاوت آن‌ها با دیگر درختان درحال پوسیدن کمی دشوار است.
بااین‌حال، ظاهراً فسیل‌های این جنگل حرا به‌طور باورنکردنی کاملاً از بین نرفته‌اند، زیرا یک فوران آتشفشانی حدود ۲۳ میلیون سال پیش، در اوایل دوره «میوسن» (۲۳ میلیون تا ۵.۳ میلیون سال پیش) درختان آن را مدفون کرده و به‌همین‌صورت روند تجزیه آن کاهش پیدا کرده است.
تفاوت جنگل باستانی با جنگل‌های امروزیدانشمندان با تجزیه‌و‌تحلیل ۱۲۱ نمونه فسیل چوب کشف‌شده در BCI، متوجه شده اند که ۵۰ مورد آن‌ها به‌گونه‌ای ناشناخته با نام Sonneratioxylon barrocoloradoensis تعلق دارند.
همچنین گونه‌های کشف‌شده شبیه درختان حرایی هستند که در منطقه اقیانوسیه در جنوب شرقی آسیا مشاهده می‌شود که شامل کشور‌های استرالیا، نیوزلند و برخی جزایر اطراف آن‌ها می‌شود. در بخشی از آفریقای امروزی نیز این گونه مشاهده شده است.
بااین‌حال، درختان جنگل باستان بسیار بلندتر از جنگل‌های امروزی هستند. درحالی‌که امروز بلندترین درختان در جنگل‌های حرا تا حدود ۱۳ متر رشد می‌کنند، ارتفاع گونه مذکور به حدود ۲۵ متر می‌رسد و می‌تواند تا ۴۰ متر نیز رشد کند.
منبع: دیجیاتو