به گزارش بهداشت نیوز به نقل از مفدا، خودکشی پدیده‌ای است که در مجموعه‌ای از عوامل متعامل و درهم تنیده قابل تبیین است و هرگونه تبیین تک‌علیتی از آن، گویای درستی از ماهیت چند وجهی آن نخواهد بود.
ناآشنایی با مشکلاتی که جوانان با آن دست به گریبان هستند ، نه تنها برای سلامت روان خود جوانان مسئله ساز است بلکه برای خانواده و جامعه آنها نیز از نظر روحی بسیار سنگین خواهد بود. هنگامی جوانان به خودکشی روی می‌آورند که راهکارهای مقابله با مشکلات خویش را نمی‌دانند.
لزوم شناسایی علائم خطر در دانشجویان هنگام ورود به دانشگاه ضروری به نظر می‌رسد. دوره انتقالی از محیط خانواده به دانشگاه و استقلال نسبی یا کامل ، از جمله مهمترین عوامل استرس‌زا در جوانان محسوب می‌شود.
در چنین شرایطی آنان باید بر مشکلات درسی فائق آیند و تصمیم‌گیری‌های آینده خویش و اهداف زندگی‌شان را نیز مشخص کنند.
اما در مجموع قریب به اتفاق روانشناسان ، خودکشی را یک مشکل روانی جدی دانسته‌اند که ریشه در اختلالات روانی با درجات گوناگون دارد.
در نتیجه، اختلالات روانی ، هرچند کوچک ، در صورت عدم درمان می‌تواند باعث شکل‌گیری افکار خودکشی و در نهایت اقدام به آن می‌شود.
اغلب تحقیقات نشان دادند که دانشجویان مجرد در مقابل دانشجویان متأهل و مطلقه بیشترین افکار خودکشی را دارند.
دلیل آمار بالای خودکشی در افراد مجرد، می‌تواند احساس تعهد کمتر آنان در زندگی و همچنین نداشتن سیستم حمایتی مهمی چون همسر باشد.
در این رابطه ، مشاوران و روانشناسان ، مسئولیت سنگینی بر عهده دارند ؛ آنان می‌توانند با شناسایی دانشجویان در معرض خطر و با استفاده از غربالگری و به کارگیری تخصص خود جهت مشاوره دانشجویانِ در معرض خطر، در رابطه با پیشگیری از خودکشی در این قشر، کمک شایانی کنند.