به گزارش بهداشت نیوز، تعداد ویروس که در بدن فرد آلوده انباشته می‌شود یا به عبارتی فراوانی ویروس، می‌تواند در گونه‌های مختلف این بیماری بسیار متغیر باشد. برای مثال، نتایج یک مطالعه در چین نشان می‌دهد که تعداد این ویروس در بدن افرادی که مبتلا به گونه‌ی دلتای کرونا هستند، حدود هزار برابر بیشتر از افرادی است که به گونه‌ی اصلی کووید 19 دچار شده‌اند.
در سال ۲۰۲۰ گونه دلتای سارس کووید ۲ در هند شیوع پیدا کرد. این گونه هنوز گونه‌ی غالب سارس نه‌تنها در این کشور بلکه در کل دنیا است. حالا احتمالا محققان می‌دانند علت این پدیده چیست و چرا گونه‌ی دلتا تا این حد موفق بوده است؛ تعداد ویروس تولیدشده در بدن افرادی که به بیماری سارس از گونه‌ی دلتا مبتلا هستند در مقایسه با افرادی که به گونه‌ی اصلی سارس مبتلا می‌شوند بسیار بیشتر است؛ در نتیجه، این پدیده انتشار ویروس را برای گونه‌ی دلتا محتمل‌تر و آسان‌تر می‌سازد.
محققان بر اساس اطلاعاتی که امروزه در دست دارند، تخمین می‌زنند که سطح واگیری گونه‌ی دلتای سارس کووید 2 تقریبا دو برابر گونه‌ی اصلی این بیماری است. جینگ لو، متخصص همه‌گیرشناسی در مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های گانگدانگ در گانگژو واقع در چین، به همراه همکارانش برای یافتن علت این پدیده دست به کار شدند. آن‌ها ۶۲ نفر از کسانی که در معرض گونه‌ی دلتای کووید 19 قرار گرفتند قرنطینه کردند و زیر نظر گرفتند. عده‌ای از این افراد از اولین کسانی بودند که به گونه‌ی دلتا در چین مبتلا شده بودند. در این مطالعه، فراوانی ویروس یا به عبارتی تعداد ویروسی که در بدن انباشته شده است اندازه‌گیری شد. دانشمندان به مدت چهار روز تعداد ویروس‌های دلتای کرونا را بدن افراد ردیابی می‌کردند تا الگوهای تغییراتی در آن را بررسی کنند؛ سپس نتایج حاصل از این مطالعه را با مطالعه‌ی دیگری که در سال ۲۰۲۰ روی ۶۳ نفر مبتلا به گونه‌ی اصلی سارس کووید 2 انجام شده بود مقایسه کردند.
در تاریخ ۱۲ جولای محققان گفتند از زمانی که فرد در معرض ویروس دلتای کووید 19 قرار میگیرد، ۴ روز طول می‌کشد تا در بدن افراد قابل ردیابی باشد؛ اما گونه‌ی اصلی کووید 19 به‌طور میانگین حدود ۶ روز زمان نیاز دارد تا بتواند ایجاد بیماری کند؛ بنابراین احتمالا سرعت تکثیر ویروس‌های دلتا بسیار بیشتر از ویروس‌های گونه‌ی اصلی کووید 19 است. علاوه بر این، تعداد ویروس‌ها در بدن افراد مبتلا به گونه‌ی دلتای کرونا حدود ۱۲۶۰ برابر بیشتر از افرادی است که به گونه‌ی اصلی این بیماری مبتلا شده‌اند.
بنجامین کالینگ، متخصص همه‌گیرشناسی در دانشگاه هنگ کنگ، می‌گوید:
اکنون با دو عامل اصلی رو‌به‌رو هستیم: تعداد ویروس و طول مدت نهفتگی. ویروس دلتا با تعداد بسیار بیشتر و دوره‌ی نهفتگی کوتاه‌تر قادر است واگیر بیشتری داشته باشد.
بنابراین انبوه ویروس انباشته‌شده در دستگاه تنفسی نقش مهمی در انتشار ویروس دارد و از طرفی، افرادی که به ویروس آلوده شده‌اند در مدت‌زمان کمتری آماده‌ی انتقال آن به دیگران هستند.
کالینگ در ادامه توضیح می‌دهد:
کوتاه بودن دوره‌ی نهفتگی، ردیابی و پیگیری مقدار تماس افراد را با اطرافیان خود و دیگران سخت‌تر می‌کند. مثلاً در برخی کشورها از جمله چین، تماس افراد مبتلا با سایرین به‌طور منظم ردیابی و کنترل می‌شود؛ اما با کوتاه بودن دوره‌ی ابتلا این کار سخت می‌شود؛ زیرا پیش از آنکه تماس فرد مبتلا کنترل و قرنطینه شود، احتمالا فرد وارده مرحله‌ی بیماری شده و افراد بیشتری را آلوده کرده است. در نتیجه، زنجیره‌ی انتقال از فردی به فرد دیگر کوتاه‌تر می‌شود و در عوض تعداد بیشتری مبتلا می‌شوند؛ بنابراین متوقف کردن گونه‌ی دلتا بسیار مشکل است.
اِما هادکرافت، محقق ژنتیک در دانشگاه بِرن در سوئیس، می‌گوید این استدلال منطقی است. هادکرافت و کالینگ قبول دارند که با تحقیقات بیشتر روی جوامع آماری مختلف در زمینه‌ی تعداد و انباشت تعداد ذرات ویروس دلتا در مقایسه با تعداد ویروس‌های گونه‌ی اصلی کرونا در بدن فرد مبتلا ممکن است اطلاعات کنونی دستخوش تغییر شوند.
همچنان تعداد زیادی از سؤالات مربوط به گونه‌ی دلتای کرونا بی‌پاسخ باقی مانده‌اند. برای مثال، هنوز مشخص نیست شدت بیماری ناشی از گونه‌ی دلتا بیشتر است یا گونه‌ی اصلی کووید 19. همچنین معلوم نیست توانایی گونه‌ی دلتا برای فرار از دستگاه ایمنی در مقایسه با گونه‌ی اصلی چقدر است. به گفته‌ی هادکرافت، با مطالعات بیشتر و با جوامع آماری بزرگ‌تر و متنوع‌تر از مبتلایان به کرونا قادر خواهیم بود بینش عمیق‌تری به عملکرد گونه‌ی دلتای ویروس کرونا دست پیدا کنیم. او می‌گوید:
باز هم این ویروس ما را غافل‌گیر کرده است.
منبع: زومیت