وی با بیان اینکه مثانه نوروژنیک به علت سقوط از ارتفاع، بیماری‌های هورمونی، ام اس و دیابت نیز به وجود می‌آید، افزود: این عوامل سبب شده مثانه تحت تاثیر قرار گیرد و عدم هماهنگی بین اعصاب سمپاتیک در حالت استراحت و پاراسمپاتیک در زمان ادرار ایجاد ‌شود.

این متخصص اورولوژی عنوان کرد: اعصابی که وظیفه انتقال پیام‌ها را به مجاری ادرار برعهده دارند اگر به علت بیماری یا مصدومیت آسیب ببینند ماهیچه‌های کنترل کننده مثانه نمی‌توانند در زمان درست منقبض و منبسط شوند بنابراین فرایند پر و خالی شدن مثانه به طور صحیح انجام نشده و فرد دچار مشکل می‌شود.

سلطانی با اشاره به اینکه مثانه عصبی در زنان شایع‌تر است، خاطرنشان کرد: بیماران دچار مثانه نوروژنیک سرانجام واحدی ندارند و طیف علائم خفیف تا شدید همچون بی‌اختیاری ادرار، تکرر ادرار، سوزش ادرار، عفونت مجاری ادراری، بازگشت ادرار به کلیه‌ها، اختلالات جنسی و یبوست نیز در آنها مشاهده شود.

وی اضافه کرد: مثانه نوروژنیک در بیماران دیابتی نیز مشاهده می‌شود که این افراد علاوه کنترل قندخونشان لازم است مراقب عوارض این بیماری از جمله قطع پا، مشکلات بینایی، حملات قلبی و عروقی و نارسایی کلیوی باشند. همچنین اختلالات کلیوی ناشی از این بیماری ممکن است منجر به ایجاد مثانه نوروژنیک شود.

این دانشیار اورولوژی دانشگاه شهید بهشتی اضافه کرد: درمان بیماران مبتلا به مثانه نوروژنیک بر اساس شرایط هر فرد انتخاب می‌شود به این معنا که بیماران دچار نارسایی کلیه نیاز به پیوند کلیه و دیالیز دارند و برای سایر بیماران از روش‌های درمانی مختلف همچون دارودرمانی، تزریق بوتاکس داخل مثانه، استفاده از ابزارهایی داخل نخاع می‌توان استفاده کرد و گاهی اگر حجم مثانه کاهش یابد از پیوند روده به مثانه جهت درمان بیمار استفاده می‌شود.

 

منبع: طبنا