پژوهشگران کشور موفق به تولید نانو دارویی برای درمان سرطان شده‌اند که علاوه بر کارایی بیشتر نسبت به دارو‌های شیمی درمانی اثرات سو ندارد.
به گزارش بهداشت نیوز، شیوع روزافزون سرطان و عوارض جانبی ناشی از دارو‌های شیمی درمانی پژوهشگران را بر آن داشته تا با دستیابی به راهکار‌های مؤثرتر، در کاهش عوارض این دارو‌ها قدم بردارند. به همین دلیل است که امروزه استفاده از سامانه‌های دارویی هدفمند، اهمیت ویژه‌ای در دارورسانی مؤثرتر و کم عارضه‌تر بیماران یافته است. نانوزیست فناوری نقش مهمی در طراحی این سامانه‌ها در مقیاس کوچک و با کارایی بالا داشته است.
در این طرح نیز محققان نانوسامانه‌ی دارویی هدفمندی بر پایه‌ی نانوذرات آهن اصلاح شده با درختسان (دندریمر) را سنتز کرده‌اند. این نانوسامانه برای بارگذاری داروی ضد سرطان متوتروکسات که در درمان سرطان پستان کاربرد دارد، استفاده شده است.
کاهش عوارض مصرف دارو در بیماران سرطان با استفاده از نانو دارو
مجید مقدم عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان علت استفاده از دندریمرها و نانوذرات مغناطیسی در این نانودارو را چنین بیان کرد: «دندریمرها، بدلیل ساختار پرشاخه و سه بعدی می‌توانند میزبان مناسبی برای بارگذاری مناسب و انتقال دارو‌ها باشند. همچنین با همراه کردن خاصیت نانوذرات مغناطیسی در این سامانه‌های دارویی، امکان انتقال و رهاسازی هدفمند دارو در بافت سرطانی فراهم می‌شود. از این رو عوارض شیمی درمانی کاهش و اثر دارو بر بافت سرطانی افزایش می‌یابد.»
وی در ادامه به ویژگی‌های مثبت این نانودارو اشاره کرد و افزود: «بر اساس مطالعات آزمایشگاهی، این نانو دارو، مانند یک داروی هوشمند عمل می‌کند و با کاهش pH در بافت سرطانی، داروی مورد نظر را در داخل سلولهای سرطانی رها می‌کند (این نانودارو حساس به pH محیط است). همچنین این نانودارو دارای اثر مغناطیسی بالایی است؛ لذا با تمرکز دارو بر بافت سرطانی و گرم شدن موضع سرطانی، بهبودی بیشتر بافت را به همراه دارد. ظرفیت بارگیری بالای دارو و زیست سازگاری در خون، از دیگر مزیت‌های نانوداروی هدفمند طراحی شده به شمار می‌رود.»
مقدم در خصوص زمینه‌های کاربردی این نانودارو عنوان کرد: «با توجه به عملکرد نانوداروی تهیه شده می‌توان از آن برای درمان سلولهای سرطانی، به ویژه سرطان پستان استفاده کرد. همچنین این نوع ساختار‌ها به دلیل ویژگی‌های منحصربه فرد، امکان اتصال چند دارو و یا رشته‌های DNA را نیز دارند و می‌توانند برای درمان‌های ژنتیکی هم استفاده شوند.»
مقدم در پایان به بیان برخی آزمون‌های صورت گرفته در طی تحقیق و نتایج آن‌ها پرداخت و گفت: «در این طرح میزان و نحوه ورود به سلول این نانوسامانه‌ی دارویی به سلولهای سرطان پستان انسانی MCF۷ به وسیله‌ی آزمون‌های فلوسایتومتری و میکروسکوپ کانفوکال در زمان‌ها و غلظت‌های متفاوت بررسی شده است. نتایج نشان دهنده‌ی ورود بالای دارو به داخل سلول در غلظت‌ها و زمان‌های پایین بود. از طرفی بررسی سمیت این سامانه‌ی پر شاخه توسط آزمون سمیت سلولی MTT، نشان داده که این نانوسامانه در کشتن سلولهای سرطانی MCF۷، Hela و Caov-۴ نسبت به سلولهای نرمال HBL-۱۰۰ اثر بیشتری دارد. همچنین با قرار گرفتن در میدان مغناطیسی، اثر سمیت نانودارو بر روی سلولهای سرطانی به میزان ۱۰ تا ۲۰ درصد افزایش پیدا می‌کند. این اتفاق امکان درمان بافت‌های سرطانی در غلظت‌های پایین دارو را فراهم کرده است به طوی که میزان سمیت دارو بر روی برخی رده‌های سلولی در غلظت ۵ میکروگرم بر میلی لیتر (کمترین غلظت) با غظت ۲۰۰ میکروگرم بر میلی لیتر (بیشترین غلظت) عملکرد مشابهی دارند.»
این تحقیقات حاصل تلاش‌های پرفسود مجید مقدم عضو هیأت علمی دانشگاه اصفهان و دکتر امیر لندرانی پژوهشگر پسا‌دکترای دانشگاه اصفهان و همکارانشان بوده است.
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.