تحقیقات نشان داده ذات‌الریه در سنین نوجوانی با افزایش خطر ابتلا به بیماری ام اس همراه است؛ به همین دلیل محققان به دنبال علل عفونی دیگر این بیماری بودند.
به گزارش بهداشت نیوز، بیماری ام اس معمولا در سنین ۲۰ تا ۳۰ سالگی تشخیص داده می‌شود. برخی از ژن‌ها فرد را در معرض این بیماری قرار می‌دهند؛ ولی هنوز محققان درک درستی از علل ابتلا به این بیماری ندارند.
تحقیقات قبلی نشان داد ذات‌الریه در سنین نوجوانی با افزایش خطر ابتلا به بیماری ام اس همراه است؛ به همین دلیل محققان به دنبال علل عفونی دیگر این بیماری بودند.
در این مطالعه سوابق پزشکی و سلامتی بیش از ۲.۵ میلیون نفر که در سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۴ میلادی در سوئد متولد شده بودند مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می‌دهد عفونت‌های شدید در سنین ۱۱ تا ۱۹ سال، با افزایش خطر ابتلا به ام اس همراه است.
در ادامه آمده است همه نوع عفونت به ام اس مربوط نیست، و عفونت‌های سیستم عصبی مرکزی احتمال ام اس را افزایش می دهد چون ام اس یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی پاسخ غیر متعارفی به سیستم عصبی مرکزی (CNS ) می‌دهد. سیستم عصبی مرکزی شامل مغز، نخاع و اعصاب بینایی است.
سیستم ایمنی بدن به طور معمول عوامل خارجی مانند باکتری ها و ویروس ها را مورد هدف قرار می دهد؛ ولی در بیماری‌های خود ایمنی، به اشتباه بافت های نرمال از بین می روند. در بیماری ام اس ، سیستم ایمنی به میلین حمله می‌کند. میلین به غلاف چربی اطراف سلول های عصبی گفته می‌شود. میلین آسیب دیده سبب بوجود آمدن تصلب بافت (sclerosis) می‌شود که نام بیماری نیز از همین واژه گرفته شده است.
زمانی که پوشش میلین یا بافت‌های عصبی آسیب می‌بینند، ارسال پیام‌های عصبی مختل می‌شود که عوارض مختلفی دارد. بر اساس مطالعات قبلی این متابولیت باعث میلین‌سازی مجدد در بیماران مبتلا به ام اس می‌شود و از تخریب عصبی پیشگیری می‌کند؛ بنابراین وجود آن به میزان نرمال در بیماران ضروری است.
در ادامه آمده است متابولیت GlcNAc پاسخ‌های پیش‌التهابی را کاهش می‌دهد و از این طریق به ترمیم میلین کمک می‌کند.
در ادامه این مطالعات دو عفونت ذات‌الریه و مونونوکلئوز عفونی و ارتباط آن با ام اس مورد بررسی قرار گرفته است. مونونوکلئوز عفونی یک بیماری عفونی است که توسط ویروس اپشتین- بار ایجاد می‌شود.
بیماری MS انواع مختلفی دارد که عبارتند از:
- ام اس پیشرونده مقدماتی
در این نوع، نشانه‌های بیماری به طور پیوسته از زمان تشخیص بیماری سیر صعودی دارند. حمله‌ها مشخص نیستند و هیچ علامت بهبودی وجود ندارد. حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از بیماران، به این نوع از بیماری مبتلا می‌شوند. معمولا بیماری ام اس در افرادی که این مرحله را تجربه می‌کنند، دیر و در حدود ۴۰ سالگی تشخیص داده می‌شود.
- نوع عودکننده – فروکش کننده
حدود ۹۰ درصد از بیماران، به این نوع مبتلا هستند. معمولا نشانه‌های اولیه بیماری در این افراد، در اوایل بیست سالگی دیده می‌شود. پس از آن در دوره‌های مختلف، بیماری عود می‌کند و در بین دوره‌ها، بیمار بهبودی نسبی دارد. معمولا بیمارانی که به این نوع مبتلا هستند، وارد مرحله دیگری از بیماری به نام پیشرونده ثانویه می‌شوند.
- ام اس پیشرونده ثانویه
در این نوع، علایم بیماری به طور پیوسته سال‌ها وجود دارد و هیچ عود یا بهبودی حاصل نمی‌شود. معمولا این حالت ۱۰ تا ۲۰ سال پس از تشخیص بیماری اتفاق می افتد. این نوع از بیماری معمولا منجر به از کار افتادگی بیماران می شود.
- نوع پیشرونده عودکننده
این نوع از بیماری بسیار نادر است و در آن بیماری در دوره های مشخص عود می کند و از یک حمله تا حمله بعدی، نشانه های بیماری شدیدتر می شود. حدود ۵ درصد از افراد به این نوع از بیماری مبتلا هستند.
محققان دانشکده پزشکی هاروارد گزارشی مبنی بر علایم اولیه ام اس ارایه کرده‌اند و به افراد هشدار می‌دهند که این علایم را جدی بگیرند:
۱-مشکلات بینایی
۲-مشکلات تعادل
۳-سوزن سوزن شدن و خواب رفتن انگشتان دست و پا
۴-تغییرات ناگهانی دمای بدن اعم از کاهش یا افزایش
۵-تغییرات مداوم در عملکرد دستگاه گوارش
۶-مشاهده چرخشی هر یک از علایم ذکر شده در موارد یک تا پنج
۷-ضعف عضلانی
۸-مشکلات شناختی و عدم تمرکز
۹- خستگی مفرط
در حال حاضر بیش از ۲.۳ میلیون نفر در سراسر جهان به ام اس مبتلا هستند و میزان آن در زنان تقریبا سه برابر مردان است.
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.