دکتر حسین ابراهیمی مقدم، روانشناس درباره دغدغه های والدین در خصوص بازگشایی مدارس و حفظ و ضرورت سلامت دانش آموزان و خانواده های آنها اظهار داشت: یکی از اقدامات این است که قبل از رفتن بچه ها به مدرسه همه والدین و کودکان و در حقیقت تمام مردم کشور واکسینه شده باشند تا میزان ابتلا تا حد قابل توجهی کاهش پیدا کند. از طرفی باید دستور العمل های خاصی در مدارس پیاده شود از جمله در رابطه با فضا و در نظر گرفتن فاصله گذاری اجتماعی در حیاط با خط کشی و رنگ آمیزی جایگاه های مناسب کارهای درستی صورت بگیرد.
متن گفت وگو دکتر ابراهیمی مقدم را می خوانید:
-با توجه به آغاز سال تحصیلی جدید بسیاری خانواده ها بابت سلامت خود و فرزندانشان نگرانی هایی دارند و از بیم کرونا مردد هستند که بچه هایشان را به مدرسه بفرستند یا نه. از نگاه شما برای رفع دغدغه های والدین چه اقداماتی بایستی صورت گیرد؟
قبل از رفتن بچه ها به مدرسه همه والدین و کودکان باید واکسینه شده باشند
باید دستورالعمل های خاصی در مدارس پیاده شود
به نیمه شهریور رسیده ایم و هنوز هیچ آموزش خاصی به دانش آموزان و والدین و مربیان داده نشده است
هر لحظه با سال تحصیلی جدید نزدیک می شویم و خانواده ها در مورد سلامتی خود و فرزندانشان نگران هستند. عده ای اعلام می کنند که تمایلی ندارند بچه های خود را به مدرسه بفرستند و قصد دارند خودشان یا با کمک معلم خصوصی به بچه ها آموزش بدهند. اینکه چه اتفاقی خواهد افتاد مشخص نیست، ما فقط امیدواریم اتفاق بدی نیفتد ولی برای اینکه احساس ناگواری و ناخوشایندی از خانواده ها دور شود باید اقدامات متعددی صورت بگیرد؛ یکی از اقدامات این است که قبل از رفتن بچه ها به مدرسه همه والدین و کودکان و در حقیقت تمام مردم کشور واکسینه شده باشند تا میزان ابتلا تا حد قابل توجهی کاهش پیدا کند. از طرفی باید دستور العمل های خاصی در مدارس پیاده شود از جمله در رابطه با فضا و در نظر گرفتن فاصله گذاری اجتماعی در حیاط با خط کشی و رنگ آمیزی جایگاه های مناسب کارهای درستی صورت بگیرد. همچنین در شبکه آموزش و شبکه دو باید شیوه نامه های لازم در ارتباط با استفاده از ماسک آموزش داده شود. این اتفاقات زمانی رخ می دهد که عزمی ملی در این ارتباط وجود داشته باشد اما چیزی که ما می‌بینیم این است که به نیمه شهریور رسیده ایم و هنوز هیچ آموزش خاصی به دانش آموزان و والدین و مربیان داده نشده است. از جمله در مورد سرویس های مدرسه که بچه ها داخل سرویس می توانند بیماری را به هم انتقال بدهند و من هیچ تمهید ویژه ای نمی بینم که در آن صورت احساس والدین بهتر بود.
-از طرفی بسیاری از خانواده ها از حضور دو سال پیش فرزندان در خانه و اغفال در امر آموزش کودکان شان نیز به ستوه آمده اند این دسته از والدین نیز خواهان بازگشایی هر چه زودتر مدارس هستند. از نگاه شما این دسته از والدین بایستی چه کنند؟ و چه توصیه هایی می توان به آنها داشت؟
والدین فکر نکنند رفتن کودک به مدرسه به یکباره معجزه ای برایشان به همراه خواهد داشت
شاید در نیمسال اول امکان بازگشایی کامل مدارس وجود نداشته باشد
تعدادی از خانواده ها مطرح می کنند که فرزندانشان دو سال است که در خانه هستند و آنطور که باید و شاید آموزش خوبی به آنها داده نشده است و یا اینکه نتوانسته اند مهارت های اجتماعی خوبی به دست بیاورند. توصیه ای که به این والدین داریم این است که فکر نکنند رفتن کودک به مدرسه به یکباره معجزه ای برایشان به همراه خواهد داشت و بچه ها همچون گذشته نمی توانند گروه های اجتماعی ترکیبی برقرار کنند. ضمن اینکه در این دو ساله باید یاد می گرفتند که از فضای مجازی برای شکل دادن به گروه های دوستانه استفاده کنند و در غیر این صورت حتی رفتن به مدرسه و قرار گرفتن در کنار هم نیز نمی تواند به آنها کمک کند. برآوردهایی که عده ای از کارشناسان مطرح می کنند نشان می دهد حتی شاید در نیمسال اول امکان بازگشایی کامل مدارس وجود نداشته باشد. از این رو خانواده ها را به سعه صدر دعوت می کنیم. چون شاید چند ماهی به این دو سالی که احساس خوبی نسبت به آن پیدا نکرده اند اضافه شود و نباید این انتظار را داشته باشند که همچون سال های قدیم اول مهر روز شلوغی خیابان‌ها باشد و رونق و رفت و آمدی اتفاق بیفتد.
-بعد از دو سال دوری از فضای آموزشی چه انتظاراتی والدین و معلمان بایستی از دانش آموزان داشته باشند؟ آیا نبایستی این انتظارات را تعدیل کنند؟ به خصوص اینکه آموزش مجازی مصائب خود را دارد.
دو سال دوری از فضای آموزشی می تواند انتظاراتی را در والدین و معلمان بوجود بیاورد. تحت این عنوان که معلمان این ذهنیت را داشته باشند که این بچه ها همان بچه های قدیم هستند ولی شالوده کار این بچه ها در دو سال گذشته بر اساس فضای مجازی بود و بر اساس نداشتن ارتباطات اجتماعی رودررو بود و شاید مهارت چهره به چهره و صحبت چشم در چشم را آموزش ندیده اند و طبیعی است. از طرفی این بچه ها در ارتباط با فضای مجازی و استفاده از وسایل سمعی و بصری مهارت های بیشتری دارند. لذا می توانیم این فضاهای آموزشی مجازی را به کمک بطلبیم و آنها را به یکباره از این فضا ها دور نکنیم و نخواهیم به یکباره کارهایی را به صورت حضور در فضای فیزیکی انجام بدهند و بذای والدین و معلمین و کودکان حالت شوک ناگهانی اتفاق نیفتد.
-برای آنکه کودکان و دانش آموزان دچار استرس و اضطراب ناشی از رعایت پروتکل های بهداشتی را نداشته باشند والدین بهتر است چگونه این آموزش های سلامتی را به فرزندانشان یاد دهند؟
بهتر است والدین از همین امروز پروتکل ها را تمرین کنند و محیط مدرسه را بازسازی کنند
باید دقت داشت به هیچ وجه اضطرابی در کودکان ایجاد نشود
از نگرانی های امروزه این است که کودکان دانش آموز ما استرس و اضطرابی از بابت رعایت پروتکل های بهداشتی داشته باشند چون سابق بر این بچه ها نهایتا لباس مخصوص مدرسه را می پوشیدند و یا در جاهایی که تاکید وجود دارد از لیوان مخصوص خودشان یا از دستمال مرطوب استفاده می کردند که این موارد نیز در همه مدارس انجام نمی شد و از نظر اقتصادی و فرهنگی در خرده فرهنگ های ما پذیرفته نشده است. اما امروز بچه ها در همه فرهنگ ها باید از ماسک و الکل استفاده کنند در این بین بحث های فرهنگی و اقتصادی و البته بحث های آموزشی مطرح است. چون احتمال دارد بچه ها به راحتی این یادگیری ها را به دست نیاورند و نتوانند از آنها استفاده کنند. از این رو مسلما تعدادی از بچه ها تحت فشار روانی و استرس های ویژه ای قرار دارند و این استرس ها می تواند در انواع مختلف مثل جویدن ناخن ها و بی اختیاری ادرار و احتمالا لکنت زبان و مشکلات خواب و تهوع و دلپیچه و حتی عدم تمایل به رفتن به مدرسه خود را نشان دهد. از این رو توصیه می کنیم بهتر است والدین از همین امروز این پروتکل ها را تمرین کنند و حتی نقش بازی کنند و محیط مدرسه را بازسازی کنند.این تمرین ها و نقش باری کردن می تواند پروتکل ها را در بچه ها راه اندازی کند. از طرفی بچه هایی که در سنین بالاتر هستند احتمالا همکاری بهتری خواهند داشت و رشد شناختی بالاتری دارند و می توان هشدارهایی در مورد عواقب عدم رعایت پروتکل ها را به آنها داد ولی باید دقت داشت که به هیچ وجه اضطرابی در کودکان ایجاد نشود. فیلم و عکس و انیمیشن برای آموزش بچه های خردسال در دبستان بسیار مفید است و شعر و موسیقی نیز می تواند در آموزش پروتکل ها در سنین پیش از دبستان یاری رسان باشد.
-با توجه به اینکه هنوز واکسیناسیون کودکان و افراد زیر ۱۸ سال شروع نشده بسیاری والدین نگران و مضطربند. چه کنند تا این نگرانی و اضطراب را بتوانند کنترل کنند؟
با استرس کم می توان کرونا را جدی گرفت
در بسیاری از مواقع شاهد این هستیم که خود پدر و مادر نگران هستند. توصیه ما به پدر و مادر این است که نگرانی شما در حد درست و متعادل خوب است و اگر از حد عادی بگذرد می تواند وضعیتی منفی به دنبال داشته باشد. با استرس کم می توان کرونا را جدی گرفت و از ماسک و دستکش استفاده کرد و دستها را ضد عفونی کرد ولی با استرس بالا حتی شاید مشکلاتی از جنس ضعف روانی برای ما پیش بیاید و نتوانیم کارایی لازم را داشته باشیم. باید تلاش کنیم با افزایش دانش و البته با کمک گرفتن از مهارت خوش‌بینی و توکل به خدا از پروتکل های بهداشتی استفاده کنیم و میزان آسیب را به حداقل برسانیم و هر زمانی فرصت واکسیناسیون بوجود آمد بدون تردید از آن فرصت استفاده کنیم تا به نحو احسن از امکان بازگشایی مدارس بدون هیچ خسارت و تلفاتی بهره بگیریم.
نقل از شفقنا
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.