بندگان خوب خدا آنانند که با آرامی و متانت، همراه با فروتنی بر روی زمین راه می‌روند و در برخورد با نادانان، جانب سلامت و وقار را پیشه می‌کنند، شب زنده دارند و دور از هیاهوی روز، برای پروردگارشان پیشانی به زمین می‌سایند.
به گزارش بهداشت نیوز، بندگان خوب خدا آنانند که با آرامی و متانت، همراه با فروتنی بر روی زمین راه می‌روند و در برخورد با نادانان، جانب سلامت و وقار را پیشه می‌کنند، شب زنده دارند و دور از هیاهوی روز، برای پروردگارشان پیشانی به زمین می‌سایند.
بیم از آتش دوزخ
و اینک نشانی‌های دیگری از آن خوبان: گفتند که ملامحسن فیض کاشانی در کتاب شریف محجة البیضاء که اینک به فارسی نیز ترجمه شده آورده است: جوانی که خدای بزرگ صورت و سیرتش را نکو داشته بود در گذرگاهی، گذر می‌کرد و هر روز در ساعتی از صبحگاهان می‌رفت و در ساعتی از پسین باز می‌گشت، دخترکی زیباروی او را دید و دل در عشق او نهاد، روزها در گذر می‌ایستاد تا بلکه آن جوان، نازی کند و دیده در دیدگانش نهد، تا او نیز طنازی کند و لیلی و مجنون هم شوند، غافل از آنکه جوان دل در عشق خوبتری نهاده بود، روزها می‌رفت و می‌آمد اما دریغ از یک نگاه.
طاقت دخترک طاق شد، جام شکیباییش لبریز شد و دیگر نتوانست عشق، نهان دارد، روزی به زبان آمد و جلوی جوان زیبا صورت نیکوسیرت را گرفت و گفت: ای جوان محمود الخصائل و ای انسان ستوده فضائل؛ بازگو چرا به طرفة العینی ناز به روی بی فروغ ما نمی فروشی، تا چشمانمان روشن شود، جوان چون صدای حرمت را شنید، سر به زیر انداخت و گفت والله یعلم خائنة الاعین و ما تخفی الصدور یعنی و آن خدای بزرگ، همانی است که نگاههای آلوده را می‌داند و دانشش بر نهانخانه دلهاست، این بگفت و به راهی که می‌رفت گام سپرد و زیر لب زمزمه می‌کرد: رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا کَانَ غَرَامًا؛ بارپروردگارا شکنجه جهنم را از ما بازگردان که عذابش سخت و دائمی است.
بندگان خوب خدا انانند که آن سرا را می‌نگرند و چون گمان برند شاید که کردارشان به یاریشان نیاید لبکی دماً من هول ذلک مدة العمر القصیرة یعنی هر آینه از بیم دوزخ در تمام کوتاه عمر، خون می‌گریند.پس چون خواهی که سالک راه باشی باید که چشم پوشی و دل زیبا داری و از آن حضرت آله غفران طلبی و بدانی که اوست که بسیار می‌بخشد.
ما انسانیم نه انعام و چارپا، که در اندیشه فردا نباشیم، اما افسوس که عده ای از دو پایان چون، چهارپایانند، بل هم اضل سر در آخور دنیا دارند، و دیگر هیچ نمی بینند، اما باید که دانست «انها سائت مستقراً و مقاماً» یعنی و بدرستیکه آن (دوزخ) بد قرارگاه و جایگاهى است.
دوستان از دیگر نشانه‌های بندگان خوب خدا انفاق است
باید بدانیم که «به نیکی (و کمالات) نمی رسیم اگر انفاق در کارمان نباشد» نکند وقتمان منقضی شود و مصداق این آیت الهی گردیم وَأَنفِقُوا مِن مَّا رَزَقْنَاکُم مِّن قَبْلِ أَن یَأْتِیَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ فَیَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِی إِلَى أَجَلٍ قَرِیبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَکُن مِّنَ الصَّالِحِینَ.
به کمال نمی رسیم، اگر از آنچه خدای، روزیمان داده انفاق ننمائیم، حتماً در لابلای آنچه در تبیان آمده است دیده اید: که امام صادق علیه السلام فرمودند حقیقت عبودیت آن است که بنده چیزی را از خود نپندارد، هر آنچه خدا به او داده از آن خدا داند و چون چنین دید، انفاق برای او آسان می‌گردد، پس انفاق می‌کند در آنچه خدا فرماید.
بنابراین بندگان خدا اهل اسراف و زیاده روی نیستند
چرا که خدا فرموده: اسراف نکنید و سخت هم نمی‌گیرند، اهل بخل و خساست نیز نمی باشند، به زیردستان اجحاف نمی‌دارند و تنگ نمی‌گیرند، حقوق آنان را بتمامه پرداخت می‌نمایند و در واقع اهل اقتصاد و میانه روی هستند و اینگونه است که به کمال می‌رسند همانگونه که معصوم علیه السلام فرمودند الکمال کل الکمال تقدیر المعیشه
امام صادق علیه السلام فرمودند حقیقت عبودیت آن است که بنده چیزی را از خود نپندارد، هر آنچه خدا به او داده از آن خدا داند و چون چنین دید، انفاق برای او آسان می‌گردد.
توحید و یکتا پرستی
از دیگر نشانی‌های بندگان خدا خوب این است: (آنان) کسانىاند که با خدا، معبودى دیگر را نمى خوانند.
وقتی لااله الا الله می‌گویند فقط به خدای یکتای بی همتا اندیشه دارند و از کسى جز او چیزی نمی خواهند، هر چه می‌خواهند از وجود لایزال او می‌خواهند که علت همه هست هاست.
آنان خونی را بر زمین جاری نمی سازند، جز آن کسیکه در زمین فساد می‌کند و بندگان را به ناحق می‌کشد چرا که مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍ فِی الأَرْضِ فَکَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِیعًا وَمَنْ أَحْیَاهَا فَکَأَنَّمَا أَحْیَا النَّاسَ جَمِیعًا یعنی هر کس کسى را -جز به قصاص قتل، یا [به کیفر] فسادى در زمین- بکشد، چنان است که گویى همه مردم را کشته باشد و هر کس کسى را زنده بدارد، چنان است که گویى تمام مردم را زنده داشته است.
و نیز چنین است کسی که اندیشه‌ای را از مسیر حق روی گرداند و به باطل گرفتار سازد، او نیز قتل نفسی بس بزرگتر را مرتکب گشته است و باید که مومن تمام کردارش هدایت بندگان بسوی راه راستی باشد چرا که او احیاگر است.
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.