داروی موسوم به هالوسینوژنیک (hallucinogenic) از گروه داروهای هالوژنیک یکی از داروهای توهم‌زای بسیار قدرتمندی است که مصرف‌کنندگان اعتقاددارند تأثیرات آن را نمی‌توان توصیف کرد.
به گزارش بهداشت نیوز، داروی موسوم به هالوسینوژنیک (hallucinogenic) از گروه داروهای هالوژنیک یکی از داروهای توهم‌زای بسیار قدرتمندی است که مصرف‌کنندگان اعتقاددارند تأثیرات آن را نمی‌توان توصیف کرد.
یکی از گونه‌های این دارو، N,N-Dimethyltryptamine نام دارد که به‌طور مختصر بانام DMT شناخته می‌شود. سام، یکی از مصرف‌کنندگان این دارو درباره تجربه مصرف آن اعلام کرد: در این حالت شما احساس می‌کنید در خالص‌ترین شکل خود حاضر هستید و احساسی عمیق از شادی، صلح و خشنودی را تجربه خواهید کرد. این جهان فراتر از نگاه است و به نظر می‌رسد که این‌جایی است که همه ما ازآنجا آمده‌ایم. حالتی بسیار جذاب از مارپیچ‌های تودرتویی در برابر چشمان شما شروع به‌ظاهر شدن کرده و سپس مارپیچ‌های بی‌نهایت از دیگر مارپیچ‌ها ظاهر می‌شود. زمان و زبان در این حالت، غیرقابل‌تصور است، اما شما ممکن است گفتگوهای تله‌پاتی با موجوداتی خیالی داشته باشید.
به اعتقاد بیشتر مصرف‌کنندگان این دارو، احساس ناشی از مصرف آن درواقع، سفر بسیار شدید و انتزاعی است و تلاش برای نوشتن آن اساساً بی‌معنی است.
این دارو برای نخستین بار در دهه ۱۹۵۰میلادی توسط شیمیدان مجارستانی استفن سارا موردمطالعه روانشناسی قرار گرفت.مطالعات بعدی در دهه ۶۰ نشان‌دهنده تأثیرات مخرب آن در بدن انسان بود که حاکی از تأثیرات مخرب هالوسینوژنیک بر مغز و ریه‌ها بود.
ریک استراسمن، روانشناس و روان‌پزشک، اولین تحقیقات انسانی جدید در ایالات‌متحده را در مورد داروهای DMT با همکاری کلیفورد کوولز در بین سال‌های ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۵ انجام داد. وی در این رابطه اعلام کرد:«من مایلم به این دارو به‌عنوان یک روان‌گردان نگاه کنم که مصرف آن شامل برخی از علائم تجربه نزدیک به مرگ، یک تجربه عرفانی از روشنگری، یا رؤیاهای غیرمعمول روحانی است.»
در برنامه مطالعه DMT، استراسمن داوطلبانی را استخدام کرد، که همه آن‌ها از کاربران این دارو با حساسیت بالایی بودند. او از آن‌ها خواست تا DMT را در یک محیط بالینی به کار ببندند و پس‌ازاینکه توهم‌ها به پایان رسید، تجربه خود را گزارش دهند. با دوز منظم، اثرات توهم DMT عموماً بیش از ۳۰ تا ۴۰ دقیقه طول می‌کشد.
معمولاً DMT به‌صورت استنشاق دودی یا به روش تزریق استفاده می‌شود. بیشتر مصرف‌کنندگان گزارش‌هایی از تجربیات عمیق، مانند به خاطر آوردن خاطرات دوران کودکی، تصورات انتزاعی و ... را داشتند و حتی استرسمن دراین‌باره گفت، یک زن در این مطالعه، متقاعد شده بود که پس از مرگ هوشیار است.
وی در توضیح این مسئله گفت: یکی از داوطلبان تجربه کلاسیک نزدیک به مرگ را داشت و اعتقاداتش را تأیید کرد و باعث شد او در مورد چشم‌انداز مرگ، زمانی که این اتفاق افتاد، احساس خوبی داشته باشد. به باور این فرد، اگر همه می‌دانستند که پس از مرگ چه چیزی در انتظار آن‌ها است، همه خودکشی می‌کردند.
تأثیرات این دارو بر مغز، یکی از مهم‌ترین موضوعاتی است که پژوهشگران به بررسی آن پرداخته‌اند. استراسمن دراین‌باره گفت که این امر به‌وضوح مهم است، زیرا حس توهم را به‌طور فعال با استفاده از انرژی به مغز انتقال می‌دهد. ترکیبات بسیار کمی وجود دارد که مغز آن را جذب می‌کند، مانند گلوکز و اسیدهای آمینه که برای عملکرد مغز طبیعی موردنیاز است، اما بیشتر این مواد نمی‌توانند توسط بدن به‌تنهایی ساخته شود.
یکی از مهم‌ترین مشکلات مرتبط با تحقیق DMT این است که این ماده بسیار سریع در بدن شکسته می‌شود و به همین دلیل تجربه آن تنها حدود نیم ساعت طول می‌کشد. البته این دارو می‌تواند در مورد بیماران دارای مشکلات روانی مورداستفاده قرارگرفته و جنبه درمانی نیز داشته باشد.
یکی از بیمارانی که با این دارو تحت درمان قرارگرفته است پیش از مصرف DMT با یک بحران وجودی مبارزه می‌کرده و تجربه چند مورد خودکشی داشت.
وی در این رابطه گفت: من به نقطه‌ای رسیده بودم که از زندگی ناامید شده و تصمیم گرفتم تا زندگی خودم را ادامه ندهم اما با مصرف این دارو، بدبینی با خوش‌بینی جایگزین شده و احساس کردم که می‌توانم زندگی خود را با چشم‌انداز مثبت و روشن جدید شروع کنم.
این دارو علی‌رغم اینکه از مدت‌ها پیش شناخته‌شده و هم جنبه درمانی داشته و هم به‌عنوان یک ماده توهم‌زا مورد سو استفاده قرار داشت، هنوز به‌طور کامل شناخته‌نشده و تحقیقات بیشتری باید در این رابطه انجام شود.
منبع: سینا پرس
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.