در این شکی نیست که لباس و پوشش انسان نماد بخشی از هویت انسان است، و همینطور بیاییم بالاتر، نماد هویت و فرهنگ جامعه است. با کشف حجاب رضاخانی، متاسفانه فرهنگ ما داشت رو به تحلیل می رفت که با پیروزی انقلاب اسلامی، رو به بهبود گذاشت.
به گزارش بهداشت نیوز، در زمینه لباس و پوشش انسان؛ قرآن کریم به ما عرضه می دارد: «یَا بَنىِ ءَادَمَ قَدْ أَنزَلْنَا عَلَیْکمُ لِبَاسًا یُوَارِى سَوْءَاتِکُمْ وَ رِیشًا وَ لِبَاسُ التَّقْوَى ذَالِکَ خَیرٌ ذَالِکَ مِنْ ءَایَاتِ اللَّهِ لَعَلَّهُمْ یَذَّکَّرُون» [اعراف/26]
«ای بنی آدم! ما نازل کردیم برای شما لباسی که که اندام و عورات خود را بپوشانید و برای شما زینت باشد، و (بدانید که) لباس تقوی بهتر است. اینها همه از آیات خداست، امید است متذکر شوید»
نکته اول: نازل شدن لباس که خدا به خودش نسبت می دهد؛ به معنی آفریدن لباس است. چون همه علل و اسباب به خدا ختم می شود. از جمله عقل انسان که لباس را طراحی کرد و بر آن نقش و نگارهای زیبا زد.
نکته دوم: از اینکه فرمود لباس آیت خداست؛ برداشت می شود که بین این آیه و آیه ذیل باید تناسبی برقرر باشد. خداوند در این آیه می فرماید: «هُن لِباسٌ لَکُمْ وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَّ» [بقره/187] «زنانتان برای شما لباسند و شما هم لباس آنها»
توضیح بیشتر: از آنجا که قصد انسان از پوشیدن لباس، کسب حیا و شخصیت است؛ این حیا و شخصیت هم باید ظاهری باشد و هم باطنی، یکی از بهترین راههای کسب پاکی و حیای ظاهری ( و صد البته انسان باید در وجود خود این پاکی را نهادینه کند) تشکیل خانواده است.
لباس، نماد فرهنگ
در این که نوع لباس و پوشش هر جامعه نمادی از فرهنگ وهویت آن جامعه است؛ شکی نیست.همین که انسان در یک زمانی لباسها ی تر و تمیز تر و رسمی تر و زمانی دیگر لباسهایی مانند لباس کار می پوشد؛ در زمانی لباس عزا و حزن و در زمانی لباس جشن و شادی به تن میکند؛ معلوم می شود که نوع پوشیدن لباس، یک نوع سبک زندگی است، و سبک زندگی یعنی فرهنگ
مبدا و سازنده هر کالایی، هر پروژه ی، هر مطلبی، در انتقال مفاهیم آن کالا و مطلب، خواهی نخواهی نقش دارد. لباس هم از این قاعده مستثنی نیست.
پیامبر مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) در حدیثی گرانقدر برای ما یادآور می شود که: «مَنْ تَشَبَّهَ بِقَوْمٍ فَهُوَ مِنْهُمْ» «هر کس خود را به قومی شبیه کند (معمولا شباهت ظاهریی با پوشیدن لباس حاصل می شود) گویا یکی از آنان است.
ما هم اگر لباس خود را به جایی صادر کنیم و آنها لباس ما را بپوشند؛ می گوییم: فرهنگ ما را قبول کرده اند. با این حساب طبعا وقتی جامعه ی ما لباسهای نامتاسب خارجی بپوشد؛ همین قضاوت را، از کشور مبدا در مورد خودمان باید بپذیریم.
در دوران رضاخان، آن عامل استعمار و استبداد، با کشف حجاب زمینه برای هجوم فرهنگ بیگانه ی ضد دین فراهم شد و این مقدمه ی شد برای عوض شدن فرهنگ جامعه، کار به جایی رسید که عزاداری برای امام حسین (علیه السلام) هم ممنوع شد و خیلی از مسائل دیگر
نتیجه گیری
لباس و پوشش هر جامعه، فرهنگ و هویت آن جامعه را نشان می دهد. ما باید کاری کنیم فرهنگ غنی خودمان را در مقابل هجوم فرهنگ و نماد بیگانه حفظ کنیم.
البته در همه جا مشکل هست و ممکن است مشکلاتی هم در بحث استفاده از پوشاک خودی باشد؛ ولی هنر آنجاست که خلاقیتی بیاوری. به هر حال باید همه دست به دست هم دهیم و برای اعتلای فرهنگ جامعه کوشش کنیم.
منبع: رهروان ولایت
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.