بنا بر اعتقاد محققین بین‌المللی، گسترش بیماری‌ها و انتقال بین‌المللی آن‌ها، لزوم افزایش همکاری بین کشورها برای مقابله با این بیماری‌ها را بسیار پررنگ‌تر نموده است. این مفهوم تحت عنوان «دیپلماسی جهانی سلامت» توسط محققین کشورمان بررسی شده است.
به گزارش بهداشت نیوز، بنا بر اعتقاد محققین بین‌المللی، گسترش بیماری‌ها و انتقال بین‌المللی آن‌ها، لزوم افزایش همکاری بین کشورها برای مقابله با این بیماری‌ها را بسیار پررنگ‌تر نموده است. این مفهوم تحت عنوان «دیپلماسی جهانی سلامت» توسط محققین کشورمان بررسی شده است.
پدیده جهانی‌شدن در حوزه سلامت، مدیون پیشرفت‌های فناورانه در قرن نوزدهم و شناسایی بسیاری از عوامل بیماری‌زای اصلی و همچنین بررسی نحوه همه‌گیری آن‌ها در اوایل قرن بیستم بوده است. گسترش بیماری‌ها و انتقال بین‌المللی آن‌ها لزوم افزایش همکاری‌های بین کشورها برای مقابله با این بیماری‌ها را بسیار پررنگ‌تر نموده است.
ازجمله سازوکارهای بین‌المللی دولت‌ها برای مقابله با بیماری‌ها، می‌توان به برگزاری گردهمایی‌های بین‌المللی و تشکیل سازمان‌های بین‌المللی پاسخگو به تهدیدات سلامت جهانی اشاره نمود. پایه و اساس ایجاد نظام‌های پیچیده بین‌المللی در حوزه سلامت به حدود 170 سال قبل یعنی به اولین کنفرانس بین‌المللی بهداشت و اولین کنوانسیون بین‌المللی بهداشت بازمی‌گردد.
به بیان محققینی از دانشگاه علوم پزشکی تبریز که اخیرا مقاله آن‌ها در نشریه «پایش»، وابسته به پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی منتشر شده، با آغاز قرن بیستم، اولین سازمان‌های بین‌المللی سلامت ازجمله دفتر بهداشتی پان آمریکا و بنیاد راکفلر در آمریکا و همچنین دفتر بین‌المللی بهداشت عمومی در اروپا ایجاد شدند. عبور سریع بیماری‌ها از مرزهای بین‌المللی و نیز امکان انتقال ویروس‌های بیماری‌زا در طی چند ساعت از نقطه‌ای به نقطه‌ای دیگر در جهان بدون مرز و مورد تهدید قرار گرفتن صلح، رشد اقتصادی و توسعه توسط بیماری‌ها، کشورها را متوجه لزوم ارتباطات قدرتمند بین‌المللی در حوزه سلامت در بازار به‌سرعت در حال تغییر جغرافیای سیاسی کرده است.
بسیاری از چالش‌های موجود در سلامت جهانی ازجمله طغیان بیماری سارس در سال 2003، ایدز، ایبولا و موارد دیگر از مرزهای ملی فراتر رفته و باعث ایجاد تقاضا برای اتخاذ سیاست‌های مناسب‌تر و هماهنگی دیپلماتیک در سطح جهانی شده ، به‌طوری‌که این امر، سلامت جهانی را تبدیل به یکی از اجزای اصلی سیاسـت خارجی در دهه‌های اخیر کرده است.
به گفته محققین فوق، در همین راستا مفهوم «دیپلماسی پزشکی» برای اولین بار در سال 1978 توسط پیتر بورن (معـاون مخصوص رییس‌جمهور در مسائل مرتبط با سلامت در دولت کارتر) معرفی شد. بعدها این مفهوم توسعه یافت، به‌طوری‌که هم‌اکنون در عصر جهانی‌شدن، پیشـرفت تکنولـوژی و افـزایش ارتباطات بین‌المللی سیاست‌گذاران و محققین واژه «دیپلماسی سلامت جهانی» را به‌عنوان مفهومی که دربردارنده عملکرد بازیگران دولتـی و غیردولتی برای تلاش در جهت ارتقای سلامت جهانی است، بیشتر به کار می‌برند.
دکتر خدایاری زرنق و همکارانش در مقاله خود اشاره نموده‌اند: «از دیپلماسی سلامت جهانی به‌عنوان قدرت نرم نیز یاد می‌شود. در چنـد دهـه اخیر، برخـی از برنامه‌ها و سیاست‌های مرتبط با سلامت، موفق به افزایش شهرت سیاسی یا بهبود روابط بین دولت‌ها و بازیگران سیاسی شده‌اند. ازجمله این برنامه‌ها به‌عنوان قدرت نرم، می‌توان به ارسال تعداد زیادی پزشک از کشورهای چین و کوبا به کشورهای آفریقایی و همچنین احداث بیمارستان و مراکز ارائه‌دهنده خدمت در ایـن کشورها اشاره نمود».
پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی تبریز، در نتیجه‌گیری از مطالعه خود می‌گویند: «با توجه به اهمیت مقوله سلامت در توسعه پایدار، لازم است دیپلماسی سلامت به یکی از ابزارهای اصلی سیاست خارجی کشورها تبدیل گردد و دولت‌ها برای رسیدن به اهداف عالی سلامت در جوامع خود دیپلماسی سلامت را بیش‌ازپیش مورد توجه قرار دهند».
منبع: سینا پرس
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.