دروغگویی یکی از مهمترین آسیب های پیش رو در جامعه امروز ماست که منشا بسیاری از آسیب های دیگر و مشکلات برای جامعه شده است، نشریه معتبر نشنال جئوگرافیک در مقاله ای که امسال منتشر کرده است به واکاوی ریشه های دروغگویی در انسان پرداخته است که بخش دوم ترجمه این مقاله را در ادامه می خوانید:
گروه ترجمه بهداشت نیوز:
دروغ های ریاست جمهوری
دونالد ترامپ- «اگر شما آرای میلیون ها فردی که به صورت غیرقانونی رای دادند را باطل کنید من برنده رای گیری مردمی خواهم شد»
|
اخیرا با یکی از برنامههای تلفن همراهم درخواست تاکسی کردم تا به به ملاقات دن آریلی روانشناس در دانشگاه دوک و یکی از برجسته ترین متخصصین در زمینه دروغ، بروم. اگرچه درون اتومبیل مرتب بود، بوی مشمئز کننده جوراب کثیف به مشام میرسید و راننده با وجود مودب بودن در پیدا کردن مسیر مشکل داشت. زمانی که رسیدیم، راننده سوال کرد آیا به او امتیاز کامل خواهم داد؟ با لبخند به او اطمینان بخشیدم که این کار را می کنم، اما بعدا تنها سه ستاره از پنج ستاره دادم. بعدا دروغم را اینطور توجیه کردم که ممکن بود با دادن امتیاز کامل باعث گمراهی مسافران بیشتری شوم.
آریلی پانزده سال پیش مجذوب دروغ شد. در حالی که در یک پرواز طولانی نشسته بود، مشغول پر کردن تست استعداد ذهنی در یک مجله شد. او سوال اول را پاسخ داد و به انتهای مجله مراجعه کرد تا ببیند درست پاسخ داده یا خیر. ناگهان در حالی مچ خودش را گرفت که سعی داشت پنهانی پاسخ سوال بعدی را هم ببیند. با همین روش، آریلی امتیاز بسیار بالایی در تست به دست آورد. او می گوید :"هنگامی که تست را به پایان رساندم، حس می کردم خودم را فریب دادهام. ابتدا میخواستم بدانم چقدر با استعداد هستم اما فکر کنم میخواستم به خودم ثابت کنم که خیلی زیرک هستم." این تجربه باعث شد آریلی به تحقیق طولانی مدت درباره دروغ و سایر اشکال ناراستی بپردازد. در آزمایشاتی که او و همکارانش در دانشکده و جاهای دبگر انجام داده اند، 20 داوطلب باید به 20 سوال ساده ریاضی پاسخ میدادند. آنها باید در مدت پنج دقیقه هرتعداد سوال را که میتوانستند پاسخ میدادند و به نسبت تعداد سوالات صحیحی که پاسخ داده بودند، مبلغی به عنوان جایزه به آن ها پرداخت میشد. به آن ها گفته میشد قبل از اعلام تعداد پاسخ های صحیح، برگه خود را به درون دستگاه خرد کننده کاغذ بیاندازند. اما در حقیقت، برگه ها خرد نمیشدند. مشخص میشود تعداد زیادی از داوطلبان دروغ میگویند. به طور متوسط داوطلبان ادعا میکنند 6 سوال را حل کرده اند، در حالی که اکثراً تنها 4 سوال را به درستی پاسخ دادهاند. نتیجه در فرهنگ های مختلف یکسان بود. همه ما دروغ میگوییم اما تنها کمی!
خط قرمز ما کجاست؟؟
رسوایی در ورزش
|
آنچه برای آریلی جالب بود این نبود که چرا اکثرا دروغ می گویند، بلکه این بود که چرا دروغ بزرگتری نمی گویند. اگرچه مبلغ جایزه به طور قابل توجهی بالاتر می رفت، داوطلبان پای خود را از حد مشخصی فراتر نمی گذاشتند. آریلی می گوید:" ما این فرصت را در اختیار مردم میگذاریم که مقدار زیادی پول بدزدند، اما آنها به مقدار اندکی بسنده میکنند. بنابراین عاملی بیشتر ما را از یک دروغگوی تمام عیار بودن باز می دارد! " به نظر آریلی، دلیل این امر این است که ما مایلیم خود را انسانهای صادقی بدانیم، چون تاحدی مجبوریم صداقت را به عنوان ارزشی که در جامعه آموختهایم درون سازی کنیم. به همین دلیل، به غیر از افرادی که از نظر اجتماعی ناهنجار هستند، بقیه ی ما برای میزانی که دروغ میگوییم حدی قائل میشویم. آریلی و همکاران نشان داده اند که اینکه فرد تا چه حد پیشروی کند، توسط هنجارهایی که از طریق جامعه طی توافقی ناگفته میآموزد مشخص میشود، همانند عمل خانه بردن چند مداد از کابینه عرضه ی محل کار.
بیماری و دروغ
همکاران و کارکنان پاتریک کوونبرگ در دادگاه عالی ایالت لسآنجلس باور داشتند که او یک قهرمان است. به دلیل اعتبارش، در ویتنام به او یک قلب بنفش اهدا شد. او در عملیات های مخفی برای سازمان های اطلاعات مرکزی شرکت کرده بود. او قاضیای بود که علاوه براطلاعات ارزندهاش به عنوان یک قاضی، مدرک لیسانس فیزیک و مدرک فوق لیسانس روانشناسی داشت. هیچ یک از این ها حقیقت نداشت. وقتی با آن روبرو شد، تمام تقصیر را گردن بیماری pseudologia fantastica انداخت، بیماری ای که فرد تمایل دارد داستانها را با تخیلاتش در هم بیامیزد. این موضوع تغییری در برکناری او از سمتش در سال 2001 ایجاد نکرد.
با وجود اینکه مبتلایان به انواع بخصوصی از بیماری های روانی دروغ های بخصوصی میگویند، به نظر میرسد روانپزشکان توافقی بر وجود رابطه ی بین دروغ و سلامت ذهن ندارند. در سال 2005 روانشناسی به نام یالینگ ینگ و همکارانش، اسکن مغزی سه گروه را با هم مقایسه کردند: 12 بزرگسال با سابقه مکرر دروغگویی، 16 بزرگسال که با معیارهای فرد ناهنجار اجتماعی مطابقت داشتند اما سابقه مکرر دروغگویی نداشتند و 21 بزرگسال که نه دروغگو بودند و نه ناهنجار. محققین دریافتند که حجم فیبرهای نورونی در قشر پره فرونتال مغز دروغگوها حداقل بیست درصد بیشتر بود، که می تواند نشان دهنده این باشد که افرادی که عادت به دروغگویی دارند اتصالات مغزی بیشتری دارند. ممکن است داشتن اتصالات مغزی بیشتر آن ها را در معرض بیشتر دروغ گفتن قرار دهد چرا که نسبت به بقیه حضور ذهن بیشتری برای دروغ گفتن دارند، یا اینکه ممکن است به این دلیل که بیشتر دروغ میگویند این اتصالات در مغزشان شکل گرفته باشد. روانشناسان به نام های نوبوهیتو اب در دانشگاه کیوتو و جاشوا گرین در دانشگاه هاروارد مغز این افراد را با تکنیک fMRI اسکن نمودند و دریافتند آنها که رفتار صادقانه ای ندارند هسته نوکلئوس اکامبنس مغزشان (قسمتی از مغز که نقش کلیدی در پردازش پاداش دارد) فعالتر است. گرین توضیح می دهد: "هر چقدر پاداش دریافتی هیجان انگیزتر باشد، حتی در یک زمینه کاملا صادقانه، فرد بیشتر در معرض تقلب است. به عبارت دیگر، طمع میل فرد به دروغگویی و تقلب را بالا میبرد."
دروغ، دروغ می آورد. همانطور که چندین فریبکار نظیر هوگو مجبور به گفتن دروغ های پشت سر هم شدند. تالی شاروت دانشمند اعصاب در دانشگاه کالج لندن و همکارانش در آزمایشی نشان دادند که چطور مغز نسبت به اضطراب و احساس ناراحتی ناشی از دروغ عادت میکند، و در نتیجه گفتن دروغ بعدی سادهتر میشود. در اسکن های fMRI، آنها بر هسته آمیگدال متمرکز شدند، هسته آمیگدال مسئول پردازش احساسات و تظاهرات هیجانی چهره مانند خوشحالی و ترس در مغز است. محققین متوجه شدند پاسخ آمیگدال هربار نسبت به دروغ قبلی ضعیفتر میشود، حتی اگر دروغ گفته شده از دروغ قبلی بزرگتر باشد. شاروت می گوید: " احتمالا در گیر شدن در اعمال فریبکارانه کوچک می تواند منجر به فریبکاری های بزرگ در آینده شود."
هنرمندان متقلب! دروغگویی برای سرگرمی |
(پایان قسمت دوم...)
چرا دروغ می گوییم؟ (1)
منبع : مجله ی نشنال جئوگرافیک، ژوئن 2017
مترجم: دکتر سارا ساعی ،داروساز
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.