با توجه به آخرین تخمین سازمان جهانی سلامت و سازمان بینالمللی کار، که امروز در Environment International منتشر شده است، ساعت کاری زیاد منجر به ۷۴۵۰۰۰ مرگ در اثر سکته و بیماری ایسکمی قلبی در سال ۲۰۱۶ شده که ۲۹ درصد نسبت به سال ۲۰۰۰ افزایش یافته است.
به گزارش بهداشت نیوز، در یک پژوهش اولیه دربارۀ مرگ و از دست دادن سلامتی ناشی از کار کردن در ساعات طولانی،WHO و ILO تخمین زدند که در سال ۲۰۱۶، ۳۹۸۰۰۰ نفر به علت سکته و ۳۴۷۰۰۰ نفر به علت بیماری قلبی درگذشتند که این در نتیجۀ حداقل ۵۵ ساعت کار در هفته برای آنان بود. بین سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶، تعداد مرگ بر اثر بیماری قلبی ناشی از کار کردن زیاد، ۴۲ درصد و بر اثر سکته ۱۹ درصد افزایش یافته بود.
وقوع بیماری مرتبط با کار زیاد بیشتر در مردان (۷۲ درصد از مرگها در مردان اتفاق افتاده است)، مردم ساکن نواحی غرب اقیانوس آرام و نواحی جنوب شرقی آسیا، کارکنان میان سال و یا مسنتر دیده میشود. همچنین بیشتر مرگها در بین افرادی بین ۶۰ تا ۷۹ سال گزارش شدند که در هفته ۵۵ ساعت یا بیشتر در سن ۴۵ تا ۷۴ سالگی کار کرده بودند.
ازآنجاییکه کار کردن برای ساعات طولانی علت حدود یکسوم از کل بیماریهای مرتبط با کار است، بزرگترین عامل خطر برای بیماریهای شغلی شناخته میشود. این مسئله تفکر ما را به سمت یک عامل خطر شغلی نسبتاً جدیدتر و روانشناختی-اجتماعی برای سلامت انسان سوق میدهد.
این پژوهش همچنین نشان میدهد که ۵۵ ساعت کار یا بیشتر در هفته، در مقایسه با ۳۵ الی ۴۰ ساعت کار در هفته، حدوداً ۳۵ درصد خطر بیشتری برای سکته مغزی، و ۱۷ درصد برای مرگ در اثر ایسکمی قلبی دارد.
از این گذشته، تعداد کسانی که ساعات طولانی کار میکنند، در حال افزایش است و درحالحاضر، ۹ درصد از جمعیت در سطح جهان را شامل میشود. این روند حتی افراد بیشتری را در معرض خطر ناتوانی یا مرگ زودهنگام مرتبط با کار قرار میدهد.
پژوهش جدید مربوط به حالتی است که پاندمی کووید-۱۹ کانون توجهات را به مدیریت ساعات کاری معطوف کرده است. این پاندمی در حال سرعت بخشیدن به پیشرفتهایی است که میتواند روند افزایش زمان کاری را تشدید کند.
دکتر Tedtos Adhanom Ghebreyesus، مدیر کل سازمان جهانی سلامت میگوید: «پاندمی کووید-۱۹ بهطور قابلتوجهی نحوۀ کار بسیاری از مردم را تغییر داده است؛ دورکاری در بسیاری از مشاغل عادی شده و مرز بین محل کار و خانه از بین رفته است. بهعلاوه بسیاری از تجارتها وادار به کاهش کار خود یا تعطیل کردن کار برای صرفهجویی و ذخیره پول شدهاند و آنها که هنوز در لیست حقوقبگیران حضور دارند، بیشتر کار میکنند. هیچ شغلی ارزش خطر سکته یا بیماری قلبی را ندارد؛ [ازاینرو] دولتها، کارفرمایان و کارکنان باید با یکدیگر همکاری کنند و بر سر یکسری محدودیتها به توافق برسند تا سلامتی کارکنان حفظ شود.»
دکتر Maria Neira، مدیر دپارتمان محیط زیست و تغییرات آبوهوا و سلامتی در سازمان جهانی سلامت میگوید: «۵۵ ساعت کار کردن یا بیشتر در هفته، یک خطر جدی برای سلامتی است؛ زمان آن رسیده که همۀ ما، دولتها، کارفرمایان و کارکنان خود را با این واقعیت روبهرو ببینیم که کار زیاد میتواند به مرگ زودرس بینجامد.»
دولتها، کارفرمایان و کارکنان میتوانند کارهای زیر را برای حفظ سلامتی کارکنان انجام دهند:
· دولتها میتوانند قوانین، مقررات و سیاستهایی را معرفی، تعیین و اجرا نمایند که اضافهکاری اجباری را ممنوع میکند و برای ساعات کاری سقف تضمینی در نظر میگیرد.
· توافقهای ۲طرفه یا جمعی بین کارفرمایان و کارکنان شرکتها میتواند ساعت کاری را انعطافپذیرتر کند و درعینحال، درمورد حداکثر ساعات کار توافق حاصل شود.
· کارکنان میتوانند ساعات کاری را بین هم تقسیم کنند تا اطمینان یابند که مجموع آنها از حد ۵۵ ساعت تجاوز نمیکند.
برای این پژوهش دو نوع مرور نظاممند و متاآنالیز بر روی آخرین شواهد به انجام رسیدهاند؛ دادههایی از ۳۷ پژوهش روی ایسکمی که بیش از ۷۶۸۰۰۰ شرکتکننده، و ۲۲ پژوهش روی سکته که بیش از ۸۳۹۰۰۰ شرکتکننده را شامل میشدند، باهم مورد بررسی قرار گرفتهاند. این پژوهش سطوح ملی، منطقهای و جهانی را پوشش میداد و بر پایۀ بیش از ۲۳۰۰ نظرسنجی جمعآوریشده در ۱۵۴ کشور در سالهای ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۸ صورت گرفته است.
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.