یک کارشناس ارتباطات رشد دلایل اهمال‌کاری در کارهای روزانه و عدم انجام برخی از تصمیمات را تشریح کرد.
به گزارش بهداشت نیوز به نقل از تسنیم احسان طریقت در برنامه تلویزیونی اتفاق با تأکید بر اینکه ما خیلی اوقات تصمیم می‌گیریم از شنبه یک هفته‌ای کاری را انجام دهیم اما آن شنبه هیچ‌گاه از راه نمی‌رسد! اظهار کرد: یک موقع‌هایی قرار است کارهایی را انجام دهیم که آن کارها برای‌مان خیلی سخت به نظر میآید و حاضریم خیلی کارهای دیگر انجام دهیم اما هیچ‌وقت سراغ آن کار نرویم، خیلی از آن کارها بهانه‌هایی بوده برای اینکه کارهای مهم‌ترمان را انجام ندهیم، در واقع توضیح اهمال‌کاری این است که کاری را باید انجام دهیم ولی آن را انجام نداده و یا در قبال اینکه آن کار را انجام دهیم حاضریم یک کار دیگری انجام دهیم، اما احساس می‌کنیم لیاقت چیزی بیشتر از آن که الان هستیم را داریم.
وی ادامه داد: خیلی از ما می‌دانیم که باید خیلی از کارهای دیگر را انجام دهیم تا پیشرفت کنیم اما هیچ‌وقت این اتفاق نمی‌افتد و برچسب‌های زیادی روی خودمان می‌زنیم مثل اینکه آدم تنبلی هستیم و آدمی هستیم که پشت گوش می‌اندازیم، اما ریشه این موضوع بخشی از وجود ماست به اسم مغز که آن در واقع این اجازه را به ما نمی‌دهد که این کار را انجام دهیم، مغز ما حدود دو درصد از وزن بدن ما را تشکیل می‌دهد و حدود 20 درصد از انرژی روزانه ما را به خودش اختصاص می‌دهد.
این کارشناس مدیریت بازاریابی محتوایی در ادامه یادآور شد: یعنی اگر چیزی حدود 2500 کیلوکالری مصرف می‌کنیم، روزانه حدود 20 درصدش را باید به مغز اختصاص دهیم اما مغز با توجه به این همه محاسبه‌ای که انجام می‌دهد بسیار در مصرف انرژی دقت می‌کند و آن را به شدت پائین می‌‌آورد، اگر بیش از این انرژی به آن وارد شود می‌تواند آسیب ببیند، بنابراین مکانیزمش به شکلی است که سعی می‌کند مصرف را پائین بیاورد اما مصرف در مغز به چه شکلی پائین میآید و به چه شکلی میزان مصرف انرژی خودش را کنترل می‌کند؟ ما واژه‌ای داریم تحت عنوان عادت، مثل اینکه در ابتدا که رانندگی یاد می‌گیریم زود خسته می‌شویم اما 6، هفت ماه بعد همه چیز عادی می‌شود.
وی ادامه داد: همین موضوع در خیلی از کارهای ما هم تکرار می‌شود، در واقع این مکانیزم مغز ماست که این کار را انجام می‌دهد و مغز همه کار را به صورت الگوریتمی انجام می‌دهد که بتواند آن را تکرار کند و همین طور آن را تبدیل کند به یک عادت، در واقع مغز می‌خواهد آن را به صورت یک عملکرد روزانه درآورد، در نتیجه حجم محاسبات و حجم کاری که مغز باید انجام دهد به شدت پائین میآید همین موضوع درباره مکالمه ما با خودمان هم پیش میآید.
طریقت خاطرنشان کرد: وقتی ما می‌خواهیم با خودمان صحبت کنیم به صورت احساسی جمله‌ای را به خودمان می‌گوییم که آن جمله مفهوم منطقی پیدا می‌کند؛ مغز می‌‌فهمد که باید کار بیشتری انجام دهد برای همین واکنش دفاعی آن به این موضوع این است که به دنبال چیزی می‌‌گردد که حواس ما را با آن پرت کند، در واقع وظیفه مغز حفظ وضعیت موجود و کمک کردن به بقای ماست؛ به خاطر همین است که وقتی تصمیم می‌گیریم که از روز شنبه رژیم بگیریم یا کاری کنیم، هیچ وقت آن شنبه اتفاق نمی‌افتد.
این کارشناس ارتباطات رشد تصریح کرد: حالا چه کار می‌شود کرد که این کار را از روی دوش مغز برداریم؟ یکی این که با خودمان روراست باشیم و بدانیم از روز شنبه قرار نیست رژیم خیلی سخت بگیریم یا اتفاق بزرگی را رقم بزنیم و ریسک بزرگی انجام دهیم؛ با کارهای کوچک می‌توانیم همه این‌ها را رقم بزنیم بدون آن که مغز هم دچار بحران شود و عادات روزانه‌اش دچار مشکل شود، روی همین موضوع می‌توانیم هر کاری که انجام دهیم به کوچکترین چیزی که می‌توانیم انجام دهیم، تقسیم کنیم تا فراتر از عادات روزانه ما نباشد؛ به خودمان قول دهیم که هر تصمیمی که می‌خواهیم بگیریم را با کوچکترین کاری که همان روز می‌توانیم شروع کنیم، انجام دهیم.
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.