بونو نگران میراث علمی و مدرسه فکری هانری کربن در سوربون بود. دغدغه اصلی وی حفظ و ترویج سنت معنوی عقلانی شیعه بود و مدل امام خمینی و مکتب فکری او که در کنار معنویت و عقلانیت، دلمشغول سیاست و جامعه بود، برایش بسیار پرجاذبه بود، رویکردی که در سوربون مغفول مانده است.
دکتر «یحیی بونو» اندیشمند برجسته و عضو فرانسوی مجمع جهانی اهل بیت(ع) دار فانی را وداع گفت. وی که برای انجام برنامه تبلیغی ماه محرم عازم قاره آفریقا شده بود، متأسفانه دیروز دوشنبه 4 شهریور 1398 در کشور "ساحل عاج" دچار حادثه ای دریایی گردید و درگذشت.
این اندیشمند فرانسوی که به مذهب تشیع گرویده و تحت تأثیر امام خمینی(ره) قرار داشت، سال ها در حوزه‌های علمیه قم و مشهد مقدس به تحصیل علوم دینی پرداخت و از شخصیت های صاحب نظر در رشته های علوم قرآنی، فلسفه و عرفان و یک مترجم و نویسنده گرانسنگ شیعی بود که مجاهدِ مدافع حریم اسلام، ولایت و انقلاب اسلامی ایران به شمار می رفت.
پروفسور یحیی بونو همچنین در قاره های مختلف در جهت ترویج معارف قرآن و عترت، فعالیت می‌کرد و سرانجام در سفری که برای تبلیغ دین و ترویج شعائر حسینی انجام داده بود، به دیار باقی شتافت.
حجت الاسلام و المسلمین دکتر «حمیدرضا شریعتمداری» رییس دانشکده فلسفه دانشگاه ادیان و مذاهب که با آن دانشمند فقید دوستی و همکاری دیرین داشته است، متن زیر را در توصیف وی برای ابنا قلمی کرد:
** در سوگ رهپوی راه یافته، یحیی بونو **
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
به قلم: حمیدرضا شریعتمداری
(رییس دانشکده فلسفه دانشگاه ادیان و مذاهب)
◀️ 5 شهریور 1398
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
حادثه ای تلخ و غمبار در ساحل عاج، درگذشت نابهنگام یکی از شیفتگان معنویت عقلگرا و یکی از مریدان عرفان و حکمت امام خمینی را رقم زد.
«یحیی علوی» یا «کریستیان بونو»ی فرانسوی تبار که سرنوشتش با قلمروهای مختلف جغرافیایی و نیز اقلیم های متنوع معرفتی و دینی گره خورده بود، در آلمان زاده شد، در الجزایر کودکی اش را گذراند و تحصیلاتش را در استراسبورگ فرانسه سپری کرد. در همین مقطع و سرزمین، از بی دینی تا ادیان شرقی را تجربه کرد، اما آشنایی با «رنه گنون» (یا «عبدالواحد یحیی» فیلسوف مسلمان و عارف سنت گرای فرانسوی) و نیز «هانری کربن»، وی را به عرفان اسلامی علاقمند ساخت و سرانجام تحت تاثیر یکی از مشایخ آفریقاییِ تیجانیه به تشیع گروید و در این آیین عرفانی عقلانی آرامش و مقصد پایانی اش را یافت.
آشنایی اتفاقی اش با آثار عرفانی امام خمینی که وی تا پیش از این، او را به عنوان یک سیاستمدار می شناخت، هم مایه شگفتی اش شد و هم او را به بررسی عرفان امام خمینی به عنوان پایان نامه دکتری اش در سوربون سوق داد. همین انتخاب او را به ایران و مشخصا به مشهد و درک محضر فیلسوف شرق، مرحوم «سید جلال آشتیانی» (با معرفی آیت الله «جوادی آملی») رهنمون شد. هفت سال از ۱۹۹۱م. از خِرمن دانش جلال حکمت برخوردار شد و در مجموع، ۱۵ سال مجاور روضه رضویه شد و بعد از آن، ایران به زیست بومش تبدیل شد.
در سال ۱۹۹۵ از رساله اش تحت عنوان "الهیات در فلسفه و عرفان امام خمینی" دفاع کرد و حائز پژوهش برتر در ۱۹۹۹ در سوربون گردید.
یحیی بونو از دریچه معنویت که همچون سنت گراهایی چون گنون، نسخه زنده و غنی اش را در اسلام می دید، به مکتب اهل بیت(ع) راه یافت. آنچه در عرفان اسلامی و معنویت شیعی، او را به سرحد شیفتگی رساند ، آمیزش این معنویت (و عرفان) با عقلانیت (و فلسفه) بود.
علاقه وی به ادیان و تجربه های زیستی و معرفتی اش از ادیان مختلف (و حتی بی دینی هیپی) زمینه مناسبی را فراهم آورد تا به "دانشگاه ادیان و مذاهب" عنایت ویژه ای داشته باشد. همین زمینه مشترک، بستر دوستی پایدار ما را فراهم آورد و چندین سخنرانی سودمند در دانشگاه ادیان ارائه کرد. یک بار «میشل کویپرس» بلژیکی را که برنده جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی به خاطر کتاب "بلاغت سامی" شده بود، با خودش به دانشگاه آورد و زمینه ساز چند نشست خوب در دانشگاه شد.
بونو نگران میراث علمی و مدرسه فکری هانری کربن در سوربون بود. دغدغه اصلی وی حفظ و ترویج سنت معنوی عقلانی شیعه بود و مدل امام خمینی و مکتب فکری او که در کنار معنویت و عقلانیت، دلمشغول سیاست و جامعه بود، برایش بسیار پرجاذبه بود، رویکردی که در سوربون مغفول مانده است. از همین رو، چندین اثر از امام خمینی ــ از جمله "جهاد اکبر" ــ را به فرانسه ترجمه کرد.
درگذشت وی که مسافر سرزمین های مختلف جغرافیایی و فکری (و دینی) بود و در خدمت مؤسسات گوناگون فرهنگی و علمی شیعی و ایرانی ــ از جمله مجمع جهانی اهل بیت علیهم السلام، جامعة المصطفى(ص) العالمیة و مؤسسه آیت الله خوئی ــ در کار ترویج مکتب اهل بیت علیهم السلام بود، حتما ثلمه ای پرناشدنی در پیکره تشیع و حکمت در عرصه بین الملل است که پرشدنش دشوار می نماید. امید است که به نحوی شایسته، هم از مقام و مرامش تجلیل شود و هم مسیر پرتلاطم، اما در نهایت، به ساحل رسیده اش هموار و پررهرو گردد.
خدایش بیامرزد و بر درجاتش بیفزاید!
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.