حضرت مولای متقیان، امام علی (ع) فرزند کعبه و شهید محراب، حقیقتی بزرگ به درخشندگی خورشید است که مانند موجی در دریای بیکران انسانیت گسترش یافت و تا سواحل دوردست کمال پیش رفت.
باور نمی کنم که شمشیری پرکینه، اقیانوسی را توان شکافتن داشته باشد. باور نمی کنم که ضربتی نفاق آمیز، خورشید را از نورانیت اندارد. و امشب سرخ ترین پرواز نماز، از رواق خون گرفته محراب بندگی است. شب جان سوزترین ناله های نخلستان!
حضرت مولای متقیان، امام علی (ع) فرزند کعبه و شهید محراب، حقیقتی بزرگ به درخشندگی خورشید است که مانند موجی در دریای بیکران انسانیت گسترش یافت و تا سواحل دوردست کمال پیش رفت.
ایشان مانند ابری است که همواره بر بیکران دلهای مشتاق، رحمت و آزادگی فرو میبارد و حماسهآفرینی است که ملائک آسمان بر دستان توانایش در خیبر و خندق و بدر و حنین بوسه میزدند.
یکی از منحصر به فردترین ویژگیهای آن بزرگوار آن بود که هرکس برای اولین بار او را در میدان جنگ و مبارزه می دید گمان میکرد که با پهلوانی روبهروست که عمرش را جز در پیکار و رزم و آموزش فنون نظامی سپری نکرده است و هرگز گمان نمیکرد که این پهلوان عرصه نبرد همچنین سیاستمداری باهوش و در عین حال اسوه و الگوی زاهدان و عابدان روزگار است.
تبیان
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.