قیمههای 6 هزار تومانی، کبابهای 10 هزار تومانی، جوجههای 8 هزار تومانی ... شاید شما هم در خیابان، چشمتان به پارچهنوشتهها و استندهایی افتاده باشد که مقابل رستورانها، کترینگها و کبابیها نصب شدهاند و منو و قیمت غذاها روی آنها نقش بسته است.
به گزارش بهداشت نیوز این موضوع چندان عجیب نیست و بخشی از تبلیغات یک رستوران یا کترینگ به شمار میآید. ماجرا وقتی عجیب میشود که در برخی موارد، چشمتان به قیمت غذاها میافتد و با فکر کردن به قیمت مواد اولیه، به این نتیجه میرسید که قیمت نهایی غذا به مبلغ درج شده روی این منوها ناممکن است در شرایط سخت اقتصادی، حساب و کتاب مردم بهتر میشود.
خانوادهها برای خرید کردن بیشتر احتیاط میکنند، قیمتها را مقایسه میکنند، گرانی و ارزانی را میسنجند و اولویتها را در نظر میگیرند تا خرید کنند. همین است که برای قیمت هر چیزی، دو دو تا چهار تاهای ذهنی خیلی سریع محاسبه میشود. با این حال وقتی به قیمت قیمهها و قورمههای 6 تا 8 هزار تومانی و جوجهها و کوبیدههای 8 تا 10 هزار تومانی میرسند، شاید هر ذهنی هنگ کند!
رئیس اتحادیه رستورانداران تهران میگوید «قیمت کباب زیر ۱۵ هزار تومان منطقی نیست». علیاصغر میرابراهیمی در گفتوگو با تسنیم با اشاره به گرانی مواد اولیه غذایی برای طبخ در رستورانها اظهار کرد: «متاسفانه در ماههای اخیر قیمت مواد اولیه افزایش چشمگیری داشته و همین امر علاوه بر کاهش مشتریان رستورانها، باعث مشکلاتی برای همکاران ما شده است».
رئیس اتحادیه رستورانداران با بیان اینکه قیمت عرضه غذا در رستورانها بر اساس فاکتور رسمی مواداولیه و هزینههای سربار محاسبه میشود، ادامه داد: «ما برای بهبود خدمات به مشتریان، سیاست رقابت در قیمت را در پیش گرفتهایم و رستورانهای تهران با توجه به فاکتور رسمی برنج، گوشت و مواد اولیهای که در طبخ غذا استفاده میکنند و با احتساب هزینههای سربار و همچنین 20 درصد سود مصوب سازمان حمایت، نرخگذاری خود را به اتحادیه اعلام میکنند و پس از تایید قیمت توسط اتحادیه، این نرخها را اعمال میکنند»
وی با تاکید بر افزایش قیمت تمام شده غذا برای رستورانداران در ماههای اخیر، در پاسخ به این سوال که آیا فروش چلوکباب و چلوجوجه با قیمتهای 8 تا 10 هزار تومان، دارای کیفیت است یا خیر گفت: «من هم با شنیدن این موارد تعجب میکنم چراکه این قیمتها با عقل و منطق جور درنمیآید؛ شما نگاه کنید وقتی جوجه کیلویی 30 هزار تومان است، راسته گوسفندی کیلویی 120 هزار تومان یا مغز راسته کیلویی 180 هزار تومان، چطور چنین قیمتهایی امکان دارد؟».
میرابراهیمی افزود: «مثلاً گوشت مورد نیاز برای طبخ کباب کوبیده کیلویی 74 هزار تومان است؛ خب برای کباب 200 گرمی، تنها باید 15 هزار تومان گوشت مصرف شود؛ پس کباب کوبیدهای که با قیمتهایی پایینتر از این رقم عرضه میشود، کیفیت لازم را ندارد».
رئیس اتحادیه صنف دارندگان رستوران و سلف سرویس در پاسخ به این سوال که آیا تخلفاتی همچون استفاده از ضایعات کله گاو، سنگدان و پوست مرغ در کباب کوبیده را تایید میکند یا خیر گفت: «من هم این مسئله را شنیدهام ولی تا به حال به موردی در رستورانهای تهران برخورد نکردهایم ولی ممکن است برخی اماکن «تهیه غذا» که برخیها به اشتباه آنها را رستوران مینامند، چنین اقداماتی انجام داده باشند ولی در رستورانها چنین موضوعی صحت ندارد».
وی در ادامه در واکنش به انتشار اخباری مبنی بر اینکه برخی رستورانداران تهرانی، اقدام به تهیه گوشت مورد نیاز خود از محل توزیع گوشت تنظیم بازاری میکنند، با رد این ادعا گفت: «به صورت منطقی این ادعا نمیتواند درست باشد چراکه وقتی با کارت ملی، تنها 3 تا 5 کیلو گوشت میدهند، این میزان گوشت، چقدر از نیاز یک رستوران به گوشت را تامین میکند و این میزان حتی در چرخ گوشت صنعتی رستورانها، قابلیت چرخ شدن را هم ندارد».
میرابراهیمی در پایان گفت: «ما در جلسهای که با شرکت پشتیبانی دام داشتیم، مشکلات همکارانمان را انعکاس دادیم و آنها هم قول دادند که گوشت مورد نیاز ما را با قیمت دولتی تامین کنند ولی متاسفانه هیچوقت به این وعده عمل نشد و به دلیل آنکه اعلام کردند با کمبود گوشت مواجه هستند، از ارائه گوشت دولتی به رستورانها خودداری کردند».
بنا به گفته رئیس اتحادیه صنفی رستوران و سلف سرویس تهران، باید حساب کترینگها را از رستورانها جدا کرد. با این حال میتوان با کاهش حق سرویس و در عوض اضافه کردن نرخ پیک، همچنان معیار مناسبی از قیمت یک پرس غذای با کیفیت مناسب در کترینگها هم داشت.
در هفتههای اخیر، انتشار فیلمهایی از ذبح گوشتهایی مثل الاغ و سگ به منظور استفاده در رستورانها که به شهرهای مختلف منتسب شده و البته الزاما تایید نشدهاند، دست به دست میشود. همچنین سالهاست که برخی به شوخی، «جوجه کباب» را «جوجه کلاغ» میخوانند.
به قول طنزی که در فضای مجازی دست به دست میشود، «ترسناکتر از گوشت کیلویی 110 هزار تومان، کوبیدهایه که هنوز سیخی 8 هزار تومانه»! همین موضوع باعث شده است بسیاری به محتوای غذای تهیه شده از رستورانها و کترینگها شک کنند. در عین حال، سابقه انتشار گزارشهایی از تخلفات تعزیراتی رستورانها، کترینگها و کبابیها برخی راههای کاهش قیمت در این غذاها را نشان میدهد.
استفاده از سنگدان چرخ شده مرغ به جای گوشت، مواد غذایی تاریخ مصرف گذشته، استفاده از برنجهای پلاستیکی که زمانی به موضوع داغ اخبار رسانهها تبدیل شده بود و ... برخی از راههای کاهش قیمت غذا شناخته میشوند.
با این حال، اگر پای درددل ماموران تعزیراتی بنشینید، در بسیاری موارد، هنگام برخورد با مراکز توزیع کننده غذای ارزان که دارای تخلفهای گوناگون صنفی و بهداشتی هستند، برخی از مردم نسبت به برخورد با این مراکز گلایه میکنند و خوردن غذای ارزان را – فارغ از محتوای آن – به بسته شدن واحد صنفی متخلف ترجیح میدهند.
با این همه و در شرایطی که غذا خوردن یکی از تفریحات ایرانیها محسوب میشود، به نظر میرسد گرانی اقلام گوناگون و از جمله گوشت سفید و قرمز، بر کاسبی رستورانها، کترینگها و کبابیها بی تاثیر نبوده است.
میرابراهیمی، رئیس اتحادیه صنفی رستوران و سلفسرویس تهران چندی پیش در گفتوگویی با بیان اینکه «رستورانها امسال بهطرز بیسابقهای کاهش مشتری داشتهاند» از تعطیلی ۱۸۰ رستوران در تهران بهدلیل گرانی گوشت و کاهش مشتری خبر داده بود. وی گفته بود:
«متاسفانه با گرانیهای اخیر، قیمت مواد اولیه از جمله گوشت، مرغ، حبوبات و رب بهاندازهای بالارفته که هم باعث کاهش میزان مشتریان شده و هم گلایه همکارانمان را بهدنبال داشته و همکارانمان هر روز در تماس با ما از وضعیت قیمت مواد اولیه، افزایش هزینهها، مالیات بر ارزش افزوده و... گلایه میکنند و ما هم جوابی نداریم.
این وضعیت بهگونهای است که امسال بهطرز بیسابقهای، شاهد کاهش مشتری در رستورانها هستیم بهطوری که از ۷۰۰ رستوران ثبتشده و دارای مجوز در تهران، ۱۸۰ رستوران تقاضای انصراف از مجوز و ابطال مجوز خود را به ما اعلام کردهاند». این بدان معنی است که حدود یک چهارم رستورانهای تهران تحت تاثیر گرانی مواد اولیه به تعطیلی رسیدهاند و این فارغ از تعداد کترینگها و کبابیها است.
وی همچنین در واکنش به انتشار اخباری مبنی بر فروش خورش بدون گوشت برای کاهش قیمت تمامشده و جذب مشتری گفته بود: «طبخ خورش بدون گوشت اصلا امکانپذیر نیست چراکه طعم اصلی خورش، بهدلیل گوشتی است که در آن استفاده شده لذا «خورش بدون گوشت» عملاً نمیتواند بهعنوان خورش به مشتری فروخته شود، چون به هیچ وجه طعم اصلی خورش را ندارد.
البته من هم موضوع «فروش خورش بدون گوشت» را که در شبکههای اجتماعی مطرح شده بود، شنیدهام، ولی تا این لحظه هیچ گزارشی از فروش خورش بدون گوشت توسط رستورانها در تهران به دست ما نرسیده است».
به هر ترتیب باید یادآور شد که موضوع گرانی مواد اولیه غذایی رستورانها دو وجه دارد. فارغ از فشاری که به مردم وارد میشود، باید فشار به واحدهای صنفی مواد غذایی مثل رستورانها، کترینگها و کبابیها هم توجه ویژه کرد، چرا که تعطیلی این واحدهای صنفی به معنی بیکاری عدهای به حساب میآید.
در عین حال، از آن جا که عرضه هر گونه مواد غذایی به سلامت جامعه مربوط میشود، باید نظارتهای تعزیراتی و بهداشتی را بر مراکز تولید و عرضه مواد غذایی تشدید کرد تا هم شاهد گرانفروشی و کمفروشی در این عرصه نباشیم و هم سلامت شهروندان تضمین شود.
با این همه، شاید بهتر باشد که شهروندان نیز برای خوردن غذا، مراکز مطمئنتری را انتخاب کنند. در نهایت، اگر فکری به حال ابعاد مختلف قیمت، بهداشت و نظارت مجموعه این حلقه از تولید تا مصرف مواد غذایی نشود، شاید ضرر آن همه جامعه را در بر گیرد و جبرانش سخت باشد.
منبع: روزنامه ابتکار
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.