دلایل به وجود آمدن اوتیسم در کودکان

به گزارش بهداشت نیوز، کودکانی که حامل این بیماری هستند تفاوت هایی در گسترش و پردازش اطلاعات مغزی خود دارند. آنها ممکن است لکنت زبان، مشکلات ارتباط با دیگران، یک سری رفتارهای مکرر را از خود بروزداده و مشکلاتی در آموزش دیدن در مدرسه داشته باشند.
هیچ یک از موارد اوتیسم با یکدیگر مشابه نیست و وابسته به شرایط کودک، نشانه ها میتوانند روزانه با علایق و فعالیت های آنها مداخله داشته باشد و مشکلاتی را برای آنها به وجود بیاورد.
درگذشته پزشکان اطلاعات زیادی درمورد اوتیسم نداشتند. اما زمانه عوض شده است. با یک درمان اولیه که معمولا شامل صحبت درمانی و رفتار درمانی است، کودکان دارای این بیماری می توانند به بهترین پتانسیل خود برای بهبود برسند.
کودکانی که حامل بیماری اوتیسم هستند تفاوت هایی در گسترش و پردازش اطلاعات مغزی خود دارند. آنها ممکن است لکنت زبان، مشکلات ارتباط با دیگران، یک سری رفتارهای مکرر را از خود بروزدهند

نشانه های اوتیسم چیست؟
نشانه های اوتیسم از ۲یا۳ سالگی قابل تشخیص است. اما از آنجایی متوجه شدن این علائم به سختی صورت میگیرد، ظهور نشانه های کامل مدتی بیشتر نیز طول میکشد. به پزشکان اطفال توصیه میشود که در هرملاقات کودکان به دنبال نشانه های اوتیسم در آنها بگردند. غربالگری برای بیماری اوتیسم معمولا از ۱۶ماهگی آغاز میشود. نشانه های اوتیسم میتواند شامل موارد زیر باشد:
    -مشکلات در ارتباط با دیگران، بازی کردن با وسایل
    -ارتباط چشمی خیلی کم با دیگران
    -عدم اشاره به اجسام برای جلب توجه
    -حرکات غیرمعمول و مکرر مانند دست زدن، چرخیدن و ضربه زدن
    -بازی کردن به صورت عجیب با اسباب بازی
    -عدم و یا ناقص فهمیدن زبان
    -عدم کنجکاوی وکاوش در محیط اطراف (بیشتر در دنیای خودش است)
کودکانی که این علائم در آنها دیده شده است باید توسط متخصصین مخصوص مورد معاینه و درمان قراربگیرند. در این مرحله اسکن مغزی و آزمایش خون برای تشخیص بیماری انجام نمیگیرد. البته این آزمایش ها ممکن است برای بررسی دیگر شرایط صورت بگیرند.

دلایل به وجودآمدن بیماری خوددرماندگی چیست؟
دلایل بیماری اوتیسم هنوز به طور کامل شناخته نشده است اما متخصصین و دانشمندان اثرات محیطی و ژن را دخیل دانسته اند. در حقیقت در یک تحقیق جدید فهمیده اند که ژن نقس بسیارمهمی را در این بیماری ایفا میکند. اگر خواهر و یا برادری مبتلا به اوتیسم درخانواده وجود داشته باشد، کودک تازه به دنیا آمده، ۳۰% شانس ابتلا به این بیماری را با خود به همراه خواهد داشت. اما به این معنا نیست که الزاما این بیماری حتما از والدین به فرزند انتقال خواهد یافت. بعضی از تحقیقات نشان داده است کسانی که پتانسیل گرفتن این بیماری را دارند زمانی که در محیط در معرض افراد خاصی (هنوز معلوم نیست چه کسانی!) قرار میگیرند، دچار تشدید این بیماری خواهندشد.
مطالعات دیگری نشان میدهد که اوتیسم از طریق ویروس ها، آلرژی ها و یا واکسن ها تولید میشود اما در حقیقت هیچکدام از این نظریه ها به طور جدی و کامل اثبات نشده اند.
به خاطر داشته باشید که این بیماری به دلیل مراقبت بد از فرزندان یا داشتن تجربه بد به وجود نمی آید. تئوری های جدید این نظریه هارا به کلی رد میکند.
هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد اما اقدامات و درمان های اخیر می تواند به کودکان برای افزایش مهارت هایشان و رسیدن به بهترین وضعیت کمک کند. درمان با توجه به ویژگی های هر نفر منحصربه فرد بوده و شامل اقدامات رفتاری، آموزشی و گفتاری است. اهداف این اقدامات به منظور یادگیری موارد زیر در کودکان است:
    -مراقبت از بدن های خود
    -ارتباط با دوستان و آشنایان خود
    -بازی با دیگران و تبعیت از بعضی قوانین
    -کاهش رفتارهای تهاجمی و مکرر، مخصوصا آنهایی که با فعالیت های روزانه آنها مداخله دارد
تحقیقات تمرین هفتگی ۲۵ساعت در زمینه های اجتماعی، رفتاری، بازی، گفتاری و دیگر درمان ها را برای رسیدن به بهترین وضعیت پیشنهاد کرده اند. گاهی داروهایی نیز برای وضعیت های خاص مانند رفتارهای تهاجمی با دیگران، مشکلات عدم توجه، رفتاری های استرسی و نوسانات رفتاری تجویز میشود.
البته یک سری درمان های غیرمعمول نیز مانند استفاده از موزیک، هنر، حیوان درمانی استفاده شده است که بعضی از خانواده ها از تاثیر شگرف این روش ها گزارش داده اند.
هیچ درمانی برای اوتیسم وجود ندارد اما اقدامات و درمان های اخیر می تواند به کودکان برای افزایش مهارت هایشان و رسیدن به بهترین وضعیت کمک کند

قبل از ۳سالگی
قبل از ۳سالگی کودکان، درمان هایی را برای انجام در خانه دریافت خواهند کرد. اعضای خانواده با یک سری برنامه هایی که دکتر ارائه کرده است منطبق شده و هدف را دنبال میکنند. گاهی اوقات نیز متخصصین مخصوص رفتار و گفتار به خانه آمده و اقدامات لازم را انجام میدهند.
اهداف این درمان ها این است که کودکان بتوانند در یک کلاس درس عادی مطالب را فراگرفته و تا حدامکان در زندگی شخصی خود مستقل بشوند.

بعد از۳ سالگی
کودکان بین ۳تا۵ساله آزاد هستند تا به مهدکودک هایی با نظارت پزشکان متخصص بروند. درمان ها و آموزش ها در خلال برنامه های مدرسه ویا مهدکودک ارائه خواهد شد. همچنین در مقاطعی آموزش هایی مخصوص والدین برای فائق آمدن برمشکلات بزرگ کردن کودک الزامی به نظر میرسد.

چطور می توانم به فرزند خود کمک کنم؟
اگر تاخیر در رشد و پپیشرفت کودکتان احساس می کنید زمان آن است که به او کمک کنید. حتی قبل از یک جلسه رسمی درمانی کودک شما می تواند مشکلات زبانی را با کمک هایی کاهش دهد. متاسفانه هزینه درمان ها گران بوده و اغلب توسط بیمه ها حمایت نمیشوند اما کمک شما با استفاده از منابع درست می تواند تاثیرگذار باشد.

منبع: نی نی بان