قند خون دیابتی ها چقدر باشد، خوب است؟

به گزارش بهداشت نیوز، یکی از دغدغه های مهم و اساسی برای افراد دیابتی نگهداشتن قند خون در محدوده مطلوب و مناسب است؛ ولی محدوده مطلوب قند خون برای افراد دیابتی چقدر است؟ دکتر حمیدرضا فرشچی، متخصص تغذیه و فوق تخصص دیابت و چاقی می گوید:

“قند خون ناشتای طبیعی برای یک فرد طبیعی غیر دیابتی در حدود 70 تا 100 میلی گرم در دسی لیتر است و مقادیر قند خون مطلوب برای افراد مبتلا به دیابت به شرح زیر می باشد:
– قند خون ناشتا : 70 تا 130 میلی گرم در دسی لیتر
– قند خون پس از وعده غذایی : کمتر از 180 میلی گرم در دسی لیتر
– قند خون 2 ساعت پس از صرف غذا: کمتر از 140 میلی گرم در دسی لیتر

قند خون 2 ساعت بعد از صرف غذا در فرد عادی باید کمتر از 120 میلی گرم در دسی لیتر باشد، ولی هدف مطلوب در بیماران دیابتی این است که این قند خون به کمتر از 140 میلی گرم در دسی لیتر برسد.
وی همچنین یادآور می شود که بسته به شرایط بالینی بیمار دیابتی ممکن است پزشک معالج محدوده مطلوب قند خون را قدری متفاوت با مقادیر نامبرده در نظر بگیرد؛ برای مثال افرادی که دچار افت قند خون ناآگاهانه می گردند، ممکن است نیازمند یک قند خون بالاتر باشند. در افراد دیابتی همانطور که میزان قند خون بالا می تواند مضر باشد، افت ناگهانی و مکرر قند خون نیز می تواند آثار نامطلوبی را به همراه داشته باشد .
افت قندخون در بیماران دیابتی:
افت قند خون یا هیپوگلیسمی یکی از عوارض بیماری دیابت است که در کنترل دیابت باید به آن توجه نمود. هیپوگلیسمی عبارت است از کاهش قند خون به کمتر از 70 تا 80 میلی گرم در دسی لیتر و علایم آن عبارتند از: افزایش ضربان قلب ، سرگیجه ، سنگینی سر ، احساس گیجی و گنگی، لرزش، اضطراب ، عرق کردن ، خواب آلودگی، احساس ضعف و گرسنگی و اختلال در صحبت کردن.

توجه داشته باشید که کنترل قند خون شما به منظور پیشگیری از بروز عوارض نامطلوب دیابت می باشد و نباید نگاه وسواس گونه به آن داشته باشید. بلکه باید قند خون خود را با مشورت پزشک متخصص، در یک محدوده مناسب حفظ کنید. همچنین می بایست از خطر افت قند خون مصون بمانید.

فشار خون مطلوب بیماران دیابتی:
نکته دیگری که دیابتی ها باید به آن توجه کنند،کنترل فشار خون است. تحقیقات نشان می دهد که کنترل فشار خون بالا در افراد دیابتی به منظور پیشگیری از عوارض دیابت، به اندازه ی کنترل قند خون اهمیت دارد. فشار خون مطلوب برای افراد دیابتی عبارت است از : 80 تا 130 میلی‌متر جیوه.
عواملی که به کنترل فشار خون کمک می ‌نمایند شامل: کاهش وزن (در صورت چاقی و اضافه وزن) ، ورزش و فعالیت بدنی منظم ، کاهش مصرف نمک، ترک دخانیات و اجتناب از مصرف الکل است. ”

حال برشی واقعی از زندگی یک سالمند دیابتی را از زبان یکی از اعضای خانواده اش بخوانید تا با برخی از مشکلات این بیماری آشنا گردید و اگر دیابتی هستید، با درمان به هنگام این بیماری، از عوارض آن مصون بمانید.
خانم جوان می گفت: ” مادرم چند سالی است که دیابت دارد و تنها زندگی می کند. آن روز تلفنی با او صحبت می کردم که فهمیدم با آن که تلاش می کند قرص و محکم حرف بزند تا متوجه حال بدش نشوم، بیش از اندازه بی رمق و سست به نظر می رسد. تلفن را قطع کردم و برگه مرخصی نوشتم و از اداره خارج شدم. ساعتی بعد پس از پشت سر گذاشتن هفت خوان ترافیک، به منزلش رسیدم.
دلشوره امانم نداد که سر راه درنگی به اندازه خرید یک نان تازه بکنم. وارد شدم و دیدم که مادر خوابیده است. آنقدر رمق نداشت که به استقبالم بیاید و به گفته خودش در را هم به سختی برایم باز کرده بود. از احوالش پرسیدم. گفت: فکر کنم که مسموم شده ام. دوسه روز است که به شدت بیرون روی دارم و جانی برایم نمانده است. پرسیدم : چیز خاصی خورده ای؟ گفت: همان غذاهای ساده همیشگی. هنوز حرفش تمام نشده بود که چشمم افتاد به داروی ملینی که یک دانه اش کافی است تا دمار از روده های انسان در بیاورد. گفتم : این همه قرص را چه کسی خورده است؟ گفت: قرص؟ به قرصی که کنارش بود، اشاره کردم. نگاهی کرد و گفت: قرص قنده دیگه. مگه کسی غیر از من هم قرص قند می خوره؟

شستم خبردار شد که دوازده عدد “سی لاکسی” که مصرف شده بود، کار خودش را کرده و مادر را به این روز انداخته است. گفتم: مامان جان این که قرص قند نیست؛ ملین است. از من اصرار و از مادر انکار! ناچار شدم بروم و قرص قندش را بیاورم تا آن دو را با هم بسنجد و باور کند. قرص قند را آوردم. آن قرص را هم در دست دیگر گرفتم . پیش از این که به مادر چیزی بگویم، به شباهت بسیار آن دو از نظر سایز و بسته بندی پی بردم. یک ورقش دقیقا هم تعداد و هم سایز یک ورق قرص قند بود.

شبکیه چشمان مادر به سبب قند بالای خون و کنترل نکردن به هنگام ، آسیب بسیاری دیده بود و تنها به اندازه ای که بتواند کارهایش را به دشواری انجام دهد و بارش بر دوش کسی نیفتد، دید داشت، اما ماجرا به اینجا ختم نشد. به قول قدیمی ها : ” این تازه روز خوشش بود. ” و به قول خود مادرم: ” یواش یواش دنبالشو باش.” چشمان مادر هر روز کم سو تر شد و امروز تنها به اندازه سایه ای تار از همه چیز می بیند؛ آن گونه که که شب و روزش چندان تفاوتی با هم ندارند. کنج خانه نشسته است و دیگر همان ساده ترین کارها هم از او بر نمی آید. به قول خودش ” سلطان بدن، چشم هایش، که تباه شد، ابتدا بخش دیداری حافظه اش را از دست داد و رفته رفته نمودهای آشکار فراموشی و از دست دادن حافظه کوتاه مدت و دراز مدتش در حال رخ نمودن است.

و امروز ، مادرم زمین گیر شده است. روزی چهار نوبت انسولین تزریق می کند و برزخی را تجربه می کند که از هر شکنجه ای شکننده تر است. کنج خانه است و بیش از دو سوم شبانه روز را از بی انگیزگی ای که ناشی از افسردگی  نابینایی است، می خوابد. تمام جانش از بی تحرکی خشک شده است و درد می کند. خشکی پوست هم یکی دیگر از عوارض داروهایش است و از شدت خشکی، پیوسته پوستش خارش می گیرد. تازه شانس آورده ایم که تا کنون پا و کلیه اش را از دست نداده است و قلبش آسیبی ندیده است؛ چون دیابتی ها در شمار آسیب پذیرترین بیماران خاص هستند که به سبب قند بالای خون، چندین عضو جدی بدنشان همواره در معرض تهدید است. ”

این برش از زندگی یک بیمار قندی که کاملا واقعی و به دور از هر گونه اغراقی است، نه از آن رو که که دردتان را بیفزاید که بدین سبب به رشته تحریر در آمد ، تا تلنگری باشد برای آنان که همه چیز را از سلامت خود پر اهمیت تر می دانند، که پیش از محتاج شدن به دیگران برای برآورده شدن ساده ترین نیازها، به داد خود برسند تا هم خود را از تجربه روزهای سخت برهانند؛ و هم عزیزانشان شاهد این هم رنج آنها نباشند و اندوگین نشوند.

منبع : شبکه ایران