احساس و منطق در عشق با فرآیند بیوشیمیایی بدن در ارتباط است. اگر بخواهیم این احساس پر شور برای همیشه دوام داشته باشد بدن ما قادر به مبارزه با آن نخواهد بود.
به گزارش بهداشت نیوز: چرا عشق کم رنگ می شود و چگونه می توانیم زمانی که میهمانی هورمونی در بدن متوقف می شود رابطه را نجات دهیم
وقتی عاشق می شویم حس رضایت را تجربه می کنیم
رضایتی که از عشق و احساسات نشات می گیرد شباهت زیادی به احساسی دارد که یک معتاد بعد از مصرف مواد تجربه می کند. چنین تاثیری به این دلیل است که مغز و غدد فوق کلیوی هورمون نورادرنالین تولید می کنند. همین هورمون بعد از مصرف کوکائین و هروئین نیز تولید می شود. وقتی عاشق می شوید احساس می کنید نیاز دارید معشوق را بیشتر و بیشتر ببینید چون دوست دارید آن احساس رضایت را بیشتر تجربه کنید.
وقتی عاشق می شویم در بدنمان میهمانی هورمونی برپا می شود
وقتی عاشق می شویم چندین فرآیند شیمیایی در مغز اتفاق می افتد و باعث می شود ایرادات معشوق را نادیده بگیریم. همچنین احساس می کنیم زندگی فقط با او خوب است و به او وابسته عاطفی می شویم. هورمون ها نقش بسیار مهمی را در بدن ایفا می کنند.
- اوکسی توسین مسئول دلبستگی های عاطفی است و در ارتباطات عاطفی عمیق بین دو نفر مشارکت دارد. اگر هیپوتالاموس به اندازه کافی اوکسی توسین تولید کند سطح استرس کاهش پیدا می کند و تمایل فرد شدیدتر می شود.
- وازوپرسین مسئول وفاداری یا همان میل به مراقبت از یکدیگر است و مانند اوکسی توسین مسئول وابستگی های عاطفی نیز هست.
- دوپامین هورمون لذت است. تولید این هورمون هنگام غذا خوردن و عاشق شدن در بدن افزایش پیدا می کند.
- سروتونین مسئول توانایی تجربه لذت است. ما را شاد می کند و کیفیت روابط جنسی را تقویت می کند.
- کورتیزول هورمون استرس است و در اوایل رابطه سطح تولید آن در بدن افزایش پیدا می کند.
وابستگی در روابط عاشقانه به دلیل عامل شیمیایی فرومون قوی تر می شود. فرومون ها توسط غدد تعریق بدن تولید می شوند و روی گیرندگان سیستم بویایی تاثیر می گذارند.
این فرایندهای هورمونی در بدن منجر به واکنش های فیزیکی مثل تند شدن ضربان قلب، اتساع مردمک چشم، اختلال خواب و کاهش اشتها می شود.
چرا عشق کم رنگ می شود؟
احساس عشق یک فرایند شیمیایی زودگذر است که ۳ سال طول می کشد. بشر در طول فرآیند تکاملی به بقا نیاز دارد. در گذشته برای اجداد ما اگر تنها بودند مراقبت از کودکان، تهیه خوراک و مراقبت از خودشان سخت بود. احساس عشق به زوج ها کمک می کرد به خاطر بقای بچه ها در کنار هم بمانند و با بزرگ شدن بچه این احساس کم رنگ می شد. در کمتر از ۳ سال پایانه های عصبی حساسیت شان را به تولید این هورمون ها از دست می دهند به علاوه سطح تولید هورمون ها کمتر می شود. عملکرد مغز ثابت می شود به طور منظم به کار خود ادامه می دهد و هورمون ها دیگر وابستگی های عاطفی دو طرف را تحریک نمی کنند.
آیا همه روابط با شکست مواجه می شود؟
دوره عشق برای بدن یک دوره پر استرس است و ریتم آهسته و آرام برای ما بهتر و مناسب تر است. عشق واقعی زمانی شروع می شود که جشن هورمونی در بدن متوقف شود. به گفته دانشمندان وابستگی عاطفی که باعث می شود زمانی طولانی با همسرتان زندگی کنید به هورمون های اوکسی توسین و وازوپرسین وابسته است. سطح هورمون اوکسی توسین زمانی که همدیگر را در آغوش می گیرید، می بوسید یا حتی چت می کنید افزایش پیدا می کند.
بهترین راه برای این که یک رابطه پایدار داشته باشید لمس کردن و محبت است. اما این موارد را هم فراموش نکنید: به حرف های هم گوش کنید، از یکدیگر تشکر کنید، سازش داشته باشید، به درگیری ها غلبه کنید و با هم پیش بروید.
منبع: بدونیم
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.