در فضیلت بذل و بخشش و کمک به آنها که نیاز به کمک دارند؛ بحثی نیست. دین اسلام، توانگران جامعه را به کمک به نیازمندان مکلف ساخته است.
به گزارش بهداشت نیوز، کمک کردن به دیگران و دستگیری از نیازمندان جامعه کار عقلانی و پسندیده ای است؛ ولی این کار نباید باعث برتری جویی بعضی بر دیگران و امثال این بحثها شود. مکتب اسلام، کمک کردن به فقیران جامعه را، وظیفه توانگران دانسته و یکی از راههای استفاده درست از امکانات و نعمتها را که همان شکر نعمت باشد؛ سهیم نمودن نیازمندان در آن نعمت می داند.
خداوند از باب امتحان، به بعضی مکنت می دهد.
حضرت علی (علیه السلام) در حدیثی در باره کمک کردن انسانهای توانگر به دیگران می فرمایند:«همانا خداوند بعضی از نعمتهایش را به بندگانی اختصاص داده است تا به مردم خیر برسانند و بخشش کنند، اگر این کار را انجام ندهند؛ آن نعمتها از آنها گرفته می شود و به غیر آنها داده می شود»
البته این بدان معنا نیست که اگر توانگری و پولداری به دیگران کمک نکرد و خمس و زکاتش را نداد و امثال این؛ خداوند مال و مکنت را از او می گیرد و ...
گاهی خداوند مال و منال را از انسان نمی گیرد ولی برکت را از روزیش (بواسطه اعمال خودش) می گیرد و انسان هر چه بیشتر پول در می آورد؛ می بیند که به جایی نمی رسد. افراد پولدار بسیاری را می بینیم که متاسفانه از جاهای خوبی سر در نمی آورند، و به جای اینکه به فقیر فقرا برسند؛ دنبال هوا و هوس خودشان می روند و دست آخر هم تباه می شوند.
بنابراین گاهی مواقع انسان تمام امکانات را دارد ولی احساس خوشبختی نمی کند. یکی از راههای خوشبختی، کمک نمودن به دیگران و رفع گرفتاری آنهاست و اینها چون از این فرمول غافل شده اند؛ این احساس را ندارند. اینان فقط از لحاظ ظاهری وکمیت، دارا به حساب می آیند ولی از لحاظ حقیقی و باطن کار، دارا نیستند.
قرآن و توانگران
از آیات قرآن هم می شود این برداشت را بدست آورد که اگر انسان در مسیر حقیقت گام برندارد؛ امکانات و دارایی او در ظاهر امر امتیاز بوده ولی در حقیقت سبب گرفتاری او در آن جهان می شود. «[آل عمران/180]آنان که از رعایت حقوق فقیران سرباز زده و از مالی که خدا به آنها داده بخل می ورزند؛ فکر نکنند این بر نفع آنهاست بلکه بر ضد آنهاست و فردای قیامت چیزی را که از پرداختش بخل ورزیده اند؛ طوق گردنشان می شود».
کسانی که در این دنیا مال و مکنت دارند و آن را مثل مدالی بر گردن آویخته اند و به آن پز می دهند و حقوق فقیران را رعایت نمی کنند؛ آن دنیا هم باید بر گردنشان این مدال باشد ولی دیگر مدال نیست بلکه طوق گناه است (حقیقت عمل)
خدا اگر ببیند کسی به وطیفه اش عمل نمی کند؛ دیگران را به جای او می نشاند.
قرآن در همین زمینه می فرماید: «[محمد/38]اگر روى برتابید (از بخشش نعمتها) خداوند کسان دیگری را جایگزین شما می کند که از شما بهترند».
این آیه شریفه به اینگونه انسانها هشدار می دهد که وظیفه خودتان را در یاری همنوع انجام بدهید. فکر نکنید اگر شما انجام ندهید، آنها می میرند، نه، خداوند کسان بهتر و کارآمدتری از شما را به میدان می آورد که شما را متوجه کم کاریتان نسبت به این مقوله ی انسانی و اجتماعی کنند.
کسی که با امکانات و داراییش به مردم خیر می رساند و در جهت رضای خدا گام برمی دارد؛ مردم از ته دل او را دوست دارند، ولی کسی که خیری به مردم نمی رساند و در فکر خود و رفقایش است؛ بدون شک جایگاه خود را کم کم از دست می دهد. حتی گاهگاهی به اندازه ای کار بیخ پیدا می کند که فرزندان این فرد، دل خوشی از او ندارند و طبعا با این حساب، افراد دیگری (متمکن ولی دست به خیر) جای او را می گیرند.
نکته مهم:
پول و امکانات به هیچ وجه بد نیست فقط نحوه ی استفاده از آنها ملاک است. اگر کسی در استفاده از پول و امکانات، شرعیات را لحاظ کند؛ در آن دنیا جایگاه شایسته ای را خواهد داشت. مگر یکی از اسباب پیشرفت اسلام، ثروت حضرت خدیجه (سلام الله علیها) نبود؟
منبع: رهروان ولایت
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.