در دین مبین اسلام به سیر و سیاحت و گردش در زمین که همان جهانگردی باشد؛ تاکید شده است.
به گزارش بهداشت نیوز، در قرآن آمده است که دز زمین گردش کنید و احوال گذشتگان را جویا شوید. «[فاطر/44] آیا آنان در زمین نگشتند تا ببینند عاقبت کسانى که پیش از آنها بودند چگونه بود؟! همانها که از اینان قویتر (و نیرومندتر) بودند».
علامه در تفسیرش می آورد: این آیه شریفه براى سنت جارى در امتهاى گذشته، شاهد مى آورد و مى فرماید که: امتهاى گذشته با اینکه از مشرکین مکه قوىتر بودند، با این حال خداوند آنها را به کیفر مکر و تکذیبشان بگرفت (عذاب نمود).
چنانکه قرآن در باره ی قوم ثمود می فرماید: «[فجر/9]و نیز به قوم ثمود که در دل آن وادى، سنگ را شکافته و کاخها بر خود از سنگ مى ساختند چه کیفر سخت داد؟»
تفسیر نمونه در باره تکنولوژی قوم ثمود می نویسد: بعضى گفته اند قوم ثمود نخستین قومى بودند که بریدن سنگها را از کوه و ایجاد خانه هاى محکم در دل کوهها را به نام خود ثبت کردند.
خداوند به مشرکان مکه گوشزد می کند: اقوامی بودند از شما نیرومندتر ولی ما آنها را نابود کردیم، پس شما با دیدن بقایای آنان (قوم ثمود در جزیره العرب بودند) که به شما هم نزدیک است، عبرت گرفته و مخالف فرامین من عمل نکنید.
قرآن و گردشگری
یکی از واژه هایی که در رابطه با گردشگری و جهانگری در قرآن مطرح شده است واژه سیاحت است لغت شناسان در توضیح آن چنین نوشته اند: سائح به کسی گفته می شود که در زمین می چرخد و گردشگری می کند. اصل این کلمه به معنای حرکت و رفتن مدام است.
در قرآن می خوانیم: «[محمد/10] آیا در زمین به سیر و سفر نمى روند تا به چشم خود عاقبت حال پیشینیان را مشاهده کنند که چگونه آنها را خدا هلاک کرد؟ و این کافران هم مانند آنها به کیفر کفر خود البته مى رسند».
اقوام گذشته که به عذاب الهی گرفتار آمدند؛ علیرغم نیرومندی زیادی که داشتند ولی فرهنگ و تمدنی را نتوانستند بر جا بگذارند چون از مدار فطرت و انسانیت منحرف شده بودند، خداوند به نسلهای بعد انسانها تذکر می دهد: شما از حیطه ی فطرت و وجدان و انسانیت خارج نشوید اگر می خواهید فرهنگ مثبتی را به نسلها بعد منتقل نمایید.
حقیقت هم همین است که انسانهای دانشمند و اهل تفکر و دقت، امروز هم زنده اند با آثارشان، اینان سیر و سیاحتشان برای بهره مندی از علم دیگران و یا یافتن کتابخانه ی مورد دلخواهشان بود و با اینکه پول و سرمایه ای هم نداشتند؛ راه و رسمشان در جهان ماندگار شد، ولی چه پادشاهانی که همیشه در سیر و سیاحت (به قصد تفریح و فتح سرزمینهای دیگر) بودند و از ثروتمندان زمان خود بودند؛ ولی کمتر راه و رسمی از خود باقی گذاردند.
ما سیر و سیاحتمان به کدامین سوست؟ دانشمندان یا ...
اسلام نمی گوید فقط بروید بگردید و دیدنیها و آثار باستانی را ببینید و حظ ببرید، بلکه بالاتر از این، انسان باید با دیدن آثار باستانی گذشتگان؛ در احوال آنها هم تفکر کند و بداند همانطور که امروز او (گردشگر) شاهد آثار و بقایای اقوام گدشته است؛ روزی هم می آید که گردشگران نسل بعد بقایای نسل امروز را می کاوند.
از آن جایی که آثار باستانی، هویت و فرهنگ یک کشور را به نمایش می گذارند؛ معمولا جهانگردان و توریستها اینها را در فهرست بازدیدهای خود دارند.
حضرت علی (علیه السلام) در وصیت به فرزندش پند گرفتن از آثار پیشینیان را یادآور می شود: «و از دگرگونیهای روزگار، و زشتی های گردش شب و روز او را بترسان (قلبت را)، وتاریخ گذشتگان را بر او بنما و آنچه که بر سر پیشینیان آمده است به یادش آور. در دیار و آثار ویران رفتگان گردش کن و بیندیش که آنها چه کردند؟ از کجا کوچ کرده و در کجا فرود آمدند از جمع دوستان جدا شده و به دیار غربت سفر کردند گویا زمانی نمی گذرد که توهم یکی از آنانی»
طبعا در این سیر و سفرها ممکن است جنبه های دیگری هم باشد. انسان با معماری دوره های مختلف آشنا می شود و ...ولی اسلام فقط از بعد مادی به قضایا نگاه ننموده؛ بلکه نگاه معنوی را هم دخیل دانسته است.
نگاه فرد معتقد و مسلمان از روی هدف معنویست.
حضرت علی (علیه السلام) می فرماید: «انگاه مؤمن عبرت آمیز و نگاه منافق سرگرمى است».
انسان مومن و معتقد به خدا و اهل بیت (علیهم السلام) به تاسی از پیشوایان معصومش، از دید معنوی به رصد قضایا می پردازد.
اگر به آثار گذشتگان نظر بیفکند؛ نظرش از روی عبرت و تفکر بوده که شرحش گذشت و اگر هم آثار طبیعی مثل چشمه های معدنی با ارزش سلامتی را و ... مد نظر قرار دهد؛ در پس این چشم اندازها قدرت خداوند را مشاهده می نماید.حالا یا مستقیم خدا آن را آفریده مثل چشمه های معدنی و یا نه سازه هایی اند که بشر امروز با تکنوولوژی آن را ساخته است (می داند که خدا این قدرت و تکنولوژی را به بشر عطا فرموده است).
ولی انسانی که زیاد در بند این حرفها نیست (هر چند در ظاهر هم مسلمان باشد و یا امکان دارد غیر مسلمان باشد)، آن نگاه متعالی را ندارد و بیشتر به جنبه های حسی یک اثر توجه می کند.
نتیجه گیری
در دین مبین اسلام به سیاحت و گردش در زمین توصیه شده است.
اسلام آن سیاحت را تشویق می کند (که علاوه بر جنبه ی لذت بردن از دیدن مناظر و...) با عبرت گرفتن از احوال پیشینیان همراه باشد.
تفکر در اینکه: نسلهای قبل با چه امیدی زندگی می کردند ولی به یکباره همه چیز را وا نهادند و رفتند و ما نیز در پی آنانیم.
منبع: رهروان ولایت
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.